Handrem

Toen ik gisterenmiddag over de Torenvlietbrug fietste, zag ik ze al lopen: Jos en Marjo. Dat kon natuurlijk geen toeval zijn. De winterbiatlon komt er aan, en dan zal Jos Fugers weer aan de startstreep staan.

De grote vraag is natuurlijk, of Jaap de Gorter dit jaar de strijd met deze toptrainer aandurft. We volgen deze wedstrijd in de wedstrijd op 20 maart in en om de Leidse IJshal natuurlijk op de voet.
Na samen met Ada een macaronischotel gegeten te hebben, vertrok ik om even voor 8 naar diezelfde IJshal. Zelf was ik al verkouden en op de fiets voelde ik mijn arm- en nekspieren. Nu was Ada al een paar dagen gammel en zoals bekend werkt een goed huwelijk nog wel eens aanstekelijk....
Ik had me voorgenomen om met de handrem op te gaan schaatsen. Bewust nam ik plaats in het tweede peloton. Niets forceren en gewoon op techniek schaatsen. Dat viel niet altijd mee. In dit peloton werd dicht op elkaar gereden, dus je had niet altijd de ruimte om je slag af te maken. Na een half uur voelde ik, dat mijn nek en armen weer soepel waren, maar nu voelde ik mijn kuiten, vermoedelijk als gevolg van het vele staan van afgelopen zondag bij de Stem van Haarlemmermeer.
Deze lichte pijn verdween ook weer en het laatste kwartier reed ik op kop van het peloton met als grootste voordeel, dat je je slag helemaal af kunt maken. Maar de handrem bleef er wel op, want volgende week doe ik mee met IJsstrijd, waaraan trouwens IJVL-lid Jan Annard ook meedoet.
En de verkoudheid moest ik helemaal niet forceren, want morgen mag ik meedoen met de uitvoering van de Carmina Burana tijdens de Leidse Scratchdagen. En voorzichtigheid is troef, want de Mexicaanse griep waart rond. De eerste symptomen zijn de uithalen, die je stem om de haverklap maakt.