Na een rustig stukje fietsen op Eerste Paasdag met Ada en mijn twee oudste dochters via de Klip naar Katwijk, met tussendoor pootjebaden in het nog koude Noordzeewater, hadden we 's avonds nog even met Siebe geskyped. Hij was met zijn wielertraining in Asturias natgeregend. Het was in Nederland warmer dan in Spanje. Sterker nog, de Benelux had met het prachtige Paasweekeinde het warmste weer van Europa!
Om 9 uur zat ik op de racefiets naar Aarlanderveen, nadat ik op de radio van een sportjournalist een rake typering met impliciet, in dit EPO-tijdperk, een smerige insinuatie gehoord had over Philippe Gilbert, die met de winst in Luik-Bastenaken-Luik een unieke prestatie leverde door 4 klassiekers op rij te winnen: "Gilbert is in bloedvorm!"
Na de helft van de 69 km, die ik vandaag fietsend af zou leggen door het Groene hart, kwam ik bij Zwammerdam op het parcours te rijden, wat we ruim een uur later zouden gaan lopen. Bij het huis van Nico, de collega van Hans Boers, verzamelden het team van GBA Accountants zich.
Om 20 voor 11 wandelden we naar de start van de Drie Molenloop in het centrum van Aarlanderveen. Hier hoorden we een man met een redelijke bierbuik tegen een paar anderen op zijn tuinterras zeggen: "Ik word al moe als ik er naar kijk!"
Met zijn vieren liepen we nog even in, zodat we drie minuten voor de start achteraan in het startvak stonden. Om 10 over 11 mochten we de polder in. Na een kilometer volgde de splitsing in de 10 en de 15 km. Dit stuk gebruikten Hans en ik om nog even lekker in te lopen om vervolgens aan een inhaalrace te gaan beginnen.
Dwars door de Zuid- en Noordeinderpolder liepen we naar de Rijn. Gedeeltelijk hadden we schaduw van de bomen, maar voor de rest viel de warmte op je. Hans en ik hopten van groepje naar groepje. In wielertermen: het was erop en erover.
Zo schoven we langzaam maar zeker steeds verder naar voren in de richting van Zwammerdam. De eerste drinkpost op 5 km kwam als geroepen. We vervolgden onze inhaalrace langs de Ziende, waarop we samen een paar keer geschaatst hebben, toen de Benelux niet het warmste plekje van Europa was.
Over het Zuideinde ging de route naar Aarlanderveen. We lagen nog steeds op een schema van 1.15, dus dat ging, ondanks de hitte, nog steeds goed. Gelukkig bestaat er nog steeds iets als particulier initiatief en af en toe was er bij een boerderij of een woonhuis een extra drinkpost. Wat extra vocht konden we wel gebruiken.
Tot het 12 kilometerpunt liepen Hans en ik nog steeds samen op. Bij een drinkpost sloeg ik een gaatje van een meter of 20, zonder dat ik er erg in had. Bij de eerstvolgende bocht zag ik het pas. "Hans haalt me zo wel in", dacht ik, terwijl ik over het erf van een boer draafde. Maar dat was niet zo, het gat werd over het pad van betonnen platen juist steeds groter.
Bij de molens aangekomen was het nog maar anderhalve kilometer. Nog een laatste bocht en de laatste kilometer met de wind tegen, wat in deze warmte helemaal niet verkeerd was, en de 15,5 km werd binnen de 1.15 afgelegd: 1.14.34. Op de 15 km zou dit een tijd onder de 1.12 opgeleverd hebben, gezien de omstandigheden goed te noemen. Hans Boers eindigde in 1.15.02.
In een veld met 112 gefinishte lopers waren we daarmee 30e respectievelijk 34e. Bovendien waren we voor alle vrouwen over de meet.
Met alle lopers en supporters van het team van GBA Accountants wandelden we naar Het Oude Rechthuis, waar we op een zonovergoten terras nog twee rondjes drank kregen aangeboden. De aanbevolen witbier van de tap, waarvoor op het bord aan de weg reclame werd gemaakt, smaakte inderdaad prima.
Ik zit alleen met een fors imagoprobleem. Als je Hans Boers er op de 15 km uitloopt, kun je zeggen, dat je in vorm bent. Maar van alle 12 lopers, die in exact hetzelfde shirt liepen, was ik de enige, die gefinisht was met een bloedende tepel. Ik ben dus niet gewoon in vorm, maar in bloedvorm....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten