Velostrada

Na een banaan gegeten te hebben, ging ik op deze mooiste dag van het Pinksterweekeinde een stuk hardlopen. Gisteren had ik gezien, dat de hekken bij de Velostrada open stonden, dus dit was een mooie gelegenheid om het stuk langs de spoorbaan naar Voorschoten over de fietssnelweg tussen Leiden en Den Haag te verkennen.
Vanuit huis is het 4 km lopen naar station Voorschoten, dus in totaal liep ik ruim 8 kilometer, voor ik, na me gedoucht te hebben, met Ada aan het ontbijt zat.
's Middags ging Ada in de tuin werken. De heg werd aan een kant gesnoeid. Gezien de weersverwachtingen voor morgen was dit een mooi moment om de Velostrada uit te testen.

Om kwart over 2 skeelerde ik over het fietspad langs de rand van de Stevenshofpolder, waar Rijksweg 11 West dreigt te komen, naar station "De Vink", waar ik een van de eerste skeeleraars was op de Velostrada.

Hier is het onderzoeksrapport van het eerste consumentenonderzoek naar de Velostrada.

Het eerste gedeelte was erg mooi, ondanks dat er her en der nog grond op het skeelerasfalt lag. Met lange slagen reed ik over het spiegelgladde asfalt, waar veel bochten uit gehaald waren.

Jaap de Gorter had het ontworpen kunnen hebben. Tot zwembad "Het Wedde" waren er geen obstakels. De houten brug moet je voorzichtig benaderen. De tegels sluiten niet goed aan op de houten balken van de brug. Je moet er dus op stappen en niet op rijden!
Je slaat rechtsaf langs het water en hebt dan weer een heerlijk breed fietspad tot je beschikking tot de eerste brug, waar je overheen moet. Hier is het asfalt net voor je de houten brug op rijdt slecht. Voorzichtigheid is hier geboden. En dat geldt helemaal, als je halverwege de weilanden aan weerszijden bent. Hier liggen 2 veeroosters vlak na elkaar. Aan de rechterkant zijn 2 houten klaphekjes, waardoor je de veeroosters veilig kunt passeren.
Het stuk tot voorbij het parkeerterrein van de tennisvereniging is prima skeelerasfalt. Daarna komt een stuk grover asfalt. Met schaatsen zou je zeggen: "Warme voetenijs." Na een meter of 500 krijg je een serie betonnen platen, die vermoedelijk voor de aanleg van de luxe woonwijk, die momenteel op de voormalige voetbalvelden van SVLV verrijst.
Aan het einde van de asfaltplaten steek je een rustig weggetje naar een parkeerplaats schuin links over. Op dit weggetje ligt vrij veel zand. Er volgt een stukje glad asfalt, wat al vrij snel overgaat in grof rood asfalt. Hier klim en daal je pal voor station Voorschoten langs. Na de bocht naar links in de afdaling ga je rechtsaf, waar prima skeelerasfalt ligt tot vlak voor de Horstlaan. Het laatste stuk asfalt is van mindere kwaliteit.
Nu volgt een van de lastige obstakels: de tunnel onder het spoor door. De helling is redelijk steil, dus voorzichtig beginnen, want de tunnel heeft een flauwe bocht, waardoor er plotseling een auto voor je op kan doemen. Zorg dus voor speling in je remweg.
Na de klim uit de tunnel sla je linksaf. Je hebt weer prima skeelerasfalt. Je gaat aan het eind linksaf door een fietstunnel onder het spoor door.

Over spiegelglad rood asfalt rijd je langs de voetbalvelden van SEV en zie je dit bord staan.

Aan het eind van deze weg is het gedaan met de pret. De rest van de Velostrada zal vermoedelijk pas in het najaar aangelegd gaan worden door de gemeente Leidschendam-Voorburg. Op de weg was skeeleren niet fijn. Er lagen klinkers in een visgraatmotief. Ik skeelerde dus over de stoep met niet overal vlak liggende tegels. Zo'n 2 kilometer ploeterde ik voort langs de Zijdesingel, Duivenvoorde en Kastelenring in Leidschendam, tot ik aan een mooi stuk asfalt kwam van zo'n 500 meter lengte. Vlak na de afslag van het fietspad naar Wassenaar langs de Landscheidingsweg met vermoedelijk ook goed skeelerasfalt, hield het skeelerasfalt weer op. Met station Mariahoeve op een paar honderd meter afstand vond ik het welletjes.
Ik reed in een rustig tempo terug over de stoep, tot ik bij de Kastelenring een geasfalteerd voetpad vond, ongeveer ter hoogte van het huis van Hans Boers.Het asfalt was zeer matig, maar na het oversteken van de trambaan en een drukke weg kwam er een fietspad met beter rood asfalt en gladde betonnen platen. Zo skeelerde ik tot de straat, waar Hans woont. Helaas was hij niet thuis. Hij was een stukje fietsen met Morena. Gelijk heeft die!
Over het fietspad skeelerde ik tot het fietspad ophield. Ik sloeg linksaf richting Voorschoten. Het eerste stuk was matig wegdek in diverse varianten, maar bij het uitrijden van Leidschendam had je langs de Veurseweg weer prima skeelerasfalt. Net als op de Velostrada kon ik hier weer fietsers inhalen.
Bij de Kniplaan nam ik de tunnel onder de Veurseweg en via de Horstlaan kwam ik weer op de Velostrada langs het spoor. Over grotendeels prima skeelerasfalt rolde ik langs de inmiddels genoemde knelpunten in de route naar huis toe.

Nu eindigt ieder consumentenonderzoek met een aanbeveling. De aanbeveling voor skeeleraars op de Velostrada luidt: rij komend uit Leiden vooralsnog niet helemaal door tot Leidschendam, maar sla bij de Horstlaan linksaf, neem het tunneltje onder de Veurseweg, rij de Kniplaan uit tot over de hoge brug over de Vliet en pik hier het rondje Vlietlanden op.

En als je de volledige ronde te ver vindt worden, dan beperk je je tot een rondje Vogelplas. Want skeeleren is een uitstekende training voor heel veel rondjes Vogelplas.