Rondje Valkenburg

Op deze zondagmorgen konden we niet zo lang blijven liggen. Siebe moest om kwart voor 9 bij Ronald Meijer zijn. Hij kon een dag mee in de ploegleiderswagen van Swabo, zijn oude wielerploeg. Wij vonden het uiteraard gezellig om met hem te ontbijten.
Gisterenavond waren we met het hele gezin, behalve onze jongste dochter, die met Jeugdorkest Viotta in Florence muziek aan het maken is, zijn we in Rotterdam wezen eten bij "Aan Tafel", waarvan de eigenaar ooit in de Venga Boys speelde.

Om half 10 bond ik mijn skeelers onder en reed langs de Schenksloot naar de "Haagsche Schouw", waar ik begon aan een rondje Valkenburg. Over de betonnen platen reed ik naar camping "Maaldrift", waar ik de gelijknamige weg op reed. Het asfalt was hier niet super. Wat dat aangaat ben ik de laatste tijd verwend geraakt met de Velostrada en de skeelerbaan van Leiderdorp.
Pas de laatste 500 meter van de slingerweg voor je de bebouwde kom van Wassenaar binnen reed, was er echt skeelerasfalt. Dat was weer afwezig op het fietspad langs de golfbanen, maar het fietspad richting Katwijk was grandioos. Met de vrij stevige wind in de rug vloog je over het asfalt.
De Kooltuinweg richting Leiden was op zich wel goed asfalt, maar het was toch minder. Na het stuk tussen de kassen door kwam het slechtste stuk: het fietspad richting Valkenburgse Meer. De vorstschade van de afgelopen twee winters was duidelijk merkbaar: veel scheuren en kleine gaten. Al met al reed ik dus het rondje van de wintertriatlon in omgekeerde volgoerde.
Terug in Leiden reed ik over het fietspad langs de Rijndijk. Hier kwam ik het zoveelste groepje wielrenners tegen, met op kop Dick van Goozen, die iedere woensdagavond skeelerles geeft in Leiderdorp.
Het is trouwens opvallend, dat je op zo'n zondagochtend veel groepjes wielrenners ziet, veel (echt)paren, die samen een stukje aan het fietsen zijn, een enkele skeeleraar, een paar wandelaars, een tiental hardlopers en verder vooral veel honden, die hun baas of bazin aan het uitlaten zijn.

Bij station De Vink aangekomen wilde ik toch nog even genieten van superasfalt en ik reed over de Velostrada tot de veeroosters. Daar keerde ik om en langs de rand van de Stevenshofpolder skeelerde ik op huis aan, waar ik er ruim 23 km op had zitten.