Grebbelinie

De haan kraaide af en toe, dat het een lieve lust was. Desondanks deed het verduisteringsgordijn zijn zegenrijke werk. De slaap kwam elke keer weer terug. In deze contreien wordt de zondagsrust nog gerespecteerd en daar deed ik op dit tijdstip graag aan mee.
Om 9 uur hadden Ada en ik ons gedoucht en waren we in de benedenzaal, waar we konden ontbijten. De rest van het gezelschap druppelde binnen. Tijdens het ontbijt was er een onverwachtse onweersbui, waarbij de druppels losjes naar beneden kwamen.
Na het ontbijt reed ik naar Veenendaal-West, maar ik maakte een inschattingsfout. Ik volgde het fietspad door het bos pal langs het spoor in de veronderstelling, dat ik zo bij Veenendaal-West uit zou komen. Helaas, ik kwam bij het verder gelegen Veenendaal-De Klomp uit. Hier zag ik, dat het treinverkeer rond Driebergen nog steeds ontregeld was. Het was voor ons handiger om via Amersfoort te reizen. Bij terugkomst op de Hofstede was er koffie en thee met boterkoek.
Rond het middaguur gingen we wandelen over de Grebbedijk, in mei 1940 een heuse verdedigingslinie tegen de bombarderende Duitsers.
Ter hoogte van landgoed Lambalgen bij de brug naar Scherpenzeel verkozen we de wandeling door het mooie bos van Lambalgen. Een dochter van me wist het toegangshek open te krijgen, waarna we met een man of 16 onze wandeling konden vervolgen.
De helft van de club ging over de dijk linea recta door naar Hooybroeck, de andere helft liep het stuk, dat we gisteren al gelopen hadden.
's Middags was het een zoete inval. Iedereen at en dronk maar wat, zo het hem of haar uitkwam. Tussendoor werden de tassen ingepakt en de kamers ontruimd.
De stapel pannenkoeken verdween eerder, dan ze was verschenen. Dat gold niet voor Anton, Annemarie en Samuel, die nog naar Harderhaven zouden fietsen. Ike en Elisabet waren eerder op hun OV-fiets vertrokken dan bovengenoemd trio.
De lucht begon weer te betrekken, en toen Ada en ik ter hoogte van de op zondag gesloten kanoverhuurder fietsten, begon het te regenen. Gelukkig reden we langs het Valleikanaal onder grote bomen, die flink wat spetters tegenhielden.

Nu waren de Grebbelinie en de Hollandse waterlinie uiterst ingenieuze vindingen. Tegenwoordig is het niet meer nodig voor de verdediging van onze landsgrenzen, maar kunnen we het in tijden van invallende vorsten prima gebruiken. Zet de sluizen open, zorg voor een klein laagje water op de akkers en weilanden en je hebt een prachtige ijsbaan van de grote rivieren tot het Veluwemeer!



Na een toch wel mooie tocht langs de voormalige Grebbelinie reden we Amersfoort binnen, waar we met kunst- en vliegwerk de trein van half 7 hadden. In Hilversum stapten we over op de stoptrein, die ons door het Naardermeer naar Leiden bracht.
Met 42 km op de teller en ruim 174 km in 3 dagen waren we om half 9 terug van een gezellig Buijzenweekeinde.

Mijn trainingsgroep was dit weekeinde net als afgelopen jaren naar Zuid-Limburg afgereisd om daar de Mergellandroute te fietsen. Vermoedelijk hebben ze meer kilometers gemaakt dan ik, maar in ieder geval zwaardere.