Dobbelsteen

Onlangs hoorde ik, dat Paula van Hoek wel eens een dobbelsteen gebruikt in de lessen. Kinderen moeten dan iets raden, en is het fout, dan moeten ze met de dobbelsteen gooien en net zoveel rondjes schaatsen als er ogen zijn gegooid.
Een dobbelsteen! Dat ik daar zelf niet op gekomen ben!!!

Met een grote dobbelsteen vertrok ik naar de Leidse IJshal. Onderweg haalde ik een vader in, die tegen zijn fietsende zoontje zei: "Twee handen aan het stuur!"
Zelf gaf hij het goede voorbeeld, want al fietsend verzond hij een sms-je vanaf zijn I-pad....
De kinderen van de buitenschoolse sport keken verbaasd op, toen ik het ijs op kwam met een dobbelsteen.

Om beurten mochten ze gooien. Het aantal ogen bepaalde, hoe vaak ze de oefening moesten doen, die ik in gedachten had. De les werd nog speelser dan anders en zowel de kinderen als de trainer hadden het prima naar hun zin.
De plastic dobbelsteen iets minder, want er zat een grote scheur in.
Aansluitend was er de schaatsles van de IJVL. Met een complete nieuwe trainersstaf. Nadat Sjaak en Monica geblesseerd hadden afgemeld, kwam daar woensdagavond Bert de Boer bij met een familieweekend. Je zou bijna denken, dat niemand met mij wil werken....
Maar met Wil Verbeij, Jaap de Gorter en Jos Drabbels begaf ik me op de binnenbaan, waar de dobbelsteen in twee delen uiteenviel.
Stagiaire Marieke kreeg haar eerste klus. Met plakband de dobbelsteen provisorisch repareren. De rest van de les was super: de dobbelsteen bepaalde het aantal keren, dat de oefening uitgevoerd moest worden en aan het eind waren er zoveel geheime tikkers, als dat de dobbelsteen mij vertelde. De kinderen wisten het niet, dus het gevaar loerde van alle kanten: de ene keer met slecht 1 tikker, maar ook een keer met 5.
Eén ding is zeker: die dobbelsteen hou ik erin!