Poolexpeditie op Kaag en Braassem

Het was wederom een nacht met strenge vorst. We beginnen er aan te wennen.
Om 9 uur zat ik op de fiets naar Café "Ut Dobbertje", waar we op de Zijl zouden gaan schaatsen. Het was er al een drukte van belang. De schaatsploeg van "The Shoes" met o.a. Henk, Jan en Michel Versteegen, maar zonder Wim van Huis (hoe toepasselijk in dit geval), kwam over de spiegelgladde ijsvloer vanaf De Kaag gereden, terwijl wij onze schaatsen aan trokken. Zij reden met zijn zessen weer naar het noorden.
Met een groep van een man of 20 volgden we hun voorbeeld. We schaatsten in een paar groepjes. Ik reed achteraan met Ton Kamerling en zijn schoonzoon.
Ter hoogte van de Kaagsociëteit vroegen we ons af, of we wel verder konden. De meerderheid koos ervoor om terug te rijden. Wij deden dat met de wind in de rug. Je vloog over het spiegelgladde zwarte ijs! Je kon zonder moeite slagen van 30 tot 40 meter maken.

Op dit stuk kwam ik er achter, dat een van mijn schaatsen niet scherp genoeg was aan de voorkant. Ik gleed bij het laatste deel van de afzet telkens weg. Op de paar "ruwere" stukken deed dit probleem zich niet voor. Gelukkig is er een probaat middel bij kluunschaatsen: de schaats aan de andere voet doen!
Bij "Ut Dobbertje" keerden we weer om om tegen de wind in te rijden. Ik reed in een groepje met Jeen de Boer, René Strelzyn en Bauke Dooper. Nu reden we vanaf de Kaagsociëteit wel door tot vlak bij Kaageiland.

Hier hield het mooie ijs op en was de keuze om over schotsen of over sneeuwijs te schaatsen. De helft van de groep was inmiddels weer in de richting van de Zijl vertrokken, de andere helft zocht een redelijk begaanbare route naar de Ringvaart.

Hier deden we de kluunschaatsen af om het pontje van De Kaag te kunnen passeren.
We begaven ons naar restaurant "Kaagzicht" in de hoop daar wat te kunnen drinken. Helaas, de zaak ging pas om 12 uur open.
Geen probleem: een paar kilometer verderop was café "Hanepoel". Hier begon voor ons een soort poolexpeditie. Terwijl het nog een graad of 5 vroor hadden we tegenwind op de Ringvaart. We zochten een weg tussen de schotsen. Edgar Hogervorst en Edwin van Breenen gingen voorop en hadden een paar honderd meter voorsprong. We hoefden alleen hun schaatsssporen te volgen om te weten, dat we veilig konden rijden.

Ik reed met Bauke Dooper in mijn kielzog, Wil Verbeij, Jaap de Gorter en Jos Drabbels haalden ons in, net als Bram Beneken Kolmer. Frans van Rijn sloot de rij. Paul Verkerk zorgde ervoor, dat we mentaal tegen de elementen waren opgewassen. Andrea Landman was de enige vrouw die deelnam aan de poolexpeditie op Kaag en Braassem.

Want daar kwam het wel op neer. Op zoek naar koffie en warme chocolademelk passeerden we Nieuwe Wetering, maar ook bij Weteringbrug was de deur van het café gesloten.

Geen nood, dan maar naar Oude Wetering en Roelofarendsveen, maar ook daar maakten we kennis met het fenomeen sluitingstijden.


Ons restte niets anders, dan de Braassem over te steken.

Langs de boeien hadden we net zulk glad ijs als op de Zijl. Met de wind in de rug scheerden we over de spiegelgladde ijsspiegel. Halverwege de Braassem hoorden we een keiharde knal van het ijs, maar verder geen scheur: niets van dat al.

Bij de kop van de Wijde Aa zagen we, zo ver als het oog kon zien, dat er vastgevroren sneeuw op het ijs lag. Edwin ondernam nog een poging, maar het zou ploegen worden tot Hoogmade aan toe. Er zat niets anders op om naar Woubrugge te gaan, waar we een harde mededeling hadden voor Henk Angenent.

Nadat we met een hooivork van het boerenerf waren verjaagd, zochten we ons heil bij "Disgenoten". Eindelijk hadden we, halverwege onze poolexpeditie, een warm plekje. We hadden koffie of warme chocolademelk, maar vooral: overheerlijke appelkruimeltaart!



Edgar en Edwin waren echte bikkels. Zij reden tijdens onze pauze door naar Alphen aan den Rijn.
Om een uur of 1 reden we over de Woudwetering terug naar Oude Wetering. Het euforische gevoel van het maken van een ontdekkingsreis op het ijs bleef de hele dag aanwezig.


Vooral midden op de Braassem heb je een ruimte, die je alleen maar in een vlak land als Nederland hebt.



Bij Weteringbrug gekomen wilden Edgar, Edwin en Wil de ontdekkingsreis op het ijs nog voortzetten richting Leimuiden. Ze zouden tot Burgerveen komen. Wij reden over de Ringvaart terug naar de Kaag. Het schaatsen ging veel makkelijker. Niet alleen omdat we de wind in de rug hadden, maar vooral omdat we wisten dat het ijs betrouwbaar was.

We passeerden de veerponten met stapels ijsschotsen langs de kant en kwamen zo weer uit bij de Buitenkaag.

De poolexpeditie op Kaag en Braassem hadden we volbracht!

Na een stukje ploeteren door het sneeuwijs voor scheepswerf Van Lent reden we over matig ijs naar het spiegelgladde zwarte ijs van de Zijl. Hier kwam ik Sjaak Stuijt tegen en tandarts Van Winsen, die een gaatje had weten te vinden....in zijn agenda!


Bij café "Ut Dobbertje" hadden de leden van de poolexpeditie van 47,5 km recht op een oorlam.
Met Jaap, Jos, Andrea en Paul reden we nog een keer naar Kaageiland en terug. Met Andrea, Paul en Sjaak Stuijt herhaalde ik dit, waarna ik nog een derde keer met Sjaak over het gladde ijs gleed. Ruud Vermeulen sloot zich bij ons aan.
Terwijl Sjaak op de terugweg met grote snelheid bij ons weg reed, stelde Ruud voor om over 't Joppe te schaatsen. We hadden al diverse schaatsers hier vandaan zien komen en voorwaar: ook hier een diepzwarte ijsvloer van uitmuntende kwaliteit. Over de Leede reden we naar de jachthaven van Warmond, waarna we op de terugweg naar de Zijl nogmaals over 't Joppe schaatsten. Blijf hier echter altijd opletten: morgen kan het ijs hier zomaar "weg" zijn!
Met een extra lus naar de Spanjaardsbrug besloten we deze fantastische dag op de Zijl, de Kaag en de Braassem.