Ingeklemde zaterdag

Het is een verschijnsel uit ver vervlogen tijden: de ingeklemde zaterdag. Vroeger kregen bibliotheekmedewerkers vrij met behoud van salaris op de zaterdag, indien deze viel na een officiële feestdag, waarop de bibliotheek gesloten was. Paaszaterdag was een vaste waarde bij de ingeklemde zaterdagen.

Een jaar of 25 geleden verviel de ingeklemde zaterdag, doordat de toenmalige directeur van de bibliotheek in Leiden de CAO Openbare Bibliotheken, waarin klip en klaar stond: "Op zondag worden geen werkzaamheden opgedragen", met steun van de rechter wist te torpederen. Een tiental grote bibliotheken volgde. En als een bibliotheek op zondag open is, is er als logisch gevolg ook geen ingeklemde zaterdag meer. Deze verdween dus, ook bij de bibliotheken, die niet op zondag open waren.
De ironie wil trouwens, dat de bibliotheek in Leiden al een aantal jaren niet meer open is op zondag....
Als gevolg van dit alles mocht ik vanochtend opdraven in de bibliotheek van Rijnsburg. Het was een zeer drukke en gezellige ochtend. Zo druk heb ik het in de twee jaar, dat ik eens in de drie weken in Rijnsburg werk, nog niet meegemaakt. De ochtend vloog voorbij!
Dat gold niet voor de fietstocht naar Nieuw-Vennep. Er stond een flinke noordenwind. Het was koud. Op het fietspad langs de A44 kwam ik ter hoogte van de Buitenkaag mijn zwager Cor Baars tegen. Om half 3 was ik bij mijn broer Leo en mijn schoonzus Joke. Ard, Vera en Mattis zouden uit Heintrop over komen.

Ik had hen al sinds augustus niet meer gezien. Vandaar dat ik naar Nieuw-Vennep gefietst was.
Tevergeefs. Ard moest vanochtend nog werken en was pas om 1 uur 's middags thuis. Zij moesten nog uit Duitsland komen rijden. Maar desondanks: het was gezellig bij Leo en Joke, die afgelopen week allebei jarig waren. En ik had een lekker trainingstochtje op deze niet meer ingeklemde zaterdag.