Lijdensweg

Traditioneel staat Goede vrijdag in het teken van het lijden. In mijn jeugdjaren ging ik op deze dag met de klas van de St.Jozefschool naar de katholieke kerk in Nieuw-Vennep, waar om 3 uur 's middags de kruiswegstatie was, de uitbeelding van de lijdensweg van Jezus Christus.

Ironisch genoeg begon daarna de toendertijd nog bestaande Paasvakantie. Direct vanuit de kerk was je 2 weken vrij. Ik heb nog steeds niet het idee, dat Jezus daarvoor aan het kruis gestorven is!
Nog immer is Goede vrijdag voor mij een vrije dag. In Katwijk geldt deze dag als een zondag met de daarbij behorende zondagsrust. Er zullen echter niet veel Katwijkers zijn, die daar het lopen van een halve marathon onder scharen, maar ik kan jullie verzekeren: geestelijk kom je volledig tot rust.
Met het oog op de marathon van Leiden liep ik vanuit huis het parcours.

Daar het dit jaar nog steeds twee maal hetzelfde rondje van 21,1 km is, mogelijk voor het laatst omdat de Leidse marathon het Groene Hart in schijnt te gaan, liep ik in het zonnetje naar de molen in de Stevenshof om in 2 uur en 20 minuten de halve marathon te lopen. Een niet al te hoog tempo, maar daar ik pas 5 dagen geleden bij de Braassemloop 30 km gelopen had, was ik hier content mee.
Het duurvermogen is prima in orde. De halve marathon was voor mij geen lijdensweg geworden. Het lijden begint meestal pas in het tweede rondje, en dan met name in de laatste 7 km, maar ook dat is geen wet van Meden en Perzen. Soms heb je je race zo goed ingedeeld, dat het lopen van een marathon helemaal niets heeft van een lijdensweg.