Jaap en Juul hadden tot vanochtend aan te teksten lopen schaven, maar toen hadden we ook wat. Om een uur of 6 was het moment daar, dat het IJVL-koor na het overweldigende optreden voor Abrahans nu voor een tweede keer aan mocht treden. In het jaren '30 huis was de serenade precies tussen de voor- en de achterkamer: letterlijk tussen de schuifdeuren!
Het eerste lied is bekend geworden in de uitvoering van Herman van Veen, maar onze vertolking mocht er ook zijn!
Opzij, opzij, opzij
Maak plaats, maak plaats, maak plaats
Andrea heeft ongelofelijke haast
Opzij, opzij, opzij
Want zij is haast te laat
Ze heeft maar een paar minuten tijd
Want zij moet rennen, surfen, schaatsen, lezen, werken
En naar Aikido
Zij kan hier nu niet blijven
Zij kan hier nu niet langer blijven staan
Een andere keer misschien
Dan blijft ze even hangen
En een biertje drinken als het moet
Wat over schaatsen , fietsen
En de ijsclub praten
Nou dag, tot ziens, adieu, het ga je goed
Andrea moet rennen, surfen, schaatsen, lezen, werken
En naar Aikido
Zij kan hier nu niet blijven
Zij kan hier nu niet langer blijven staan
Een andere keer misschien
Leonard Cohen zong het origineel, maar Herman van Veen kwam in de jaren '60 de Nederlandse vertaling, maar die van Jaap en Juul is toch echt veel beter.
Andrea neemt je mee
Op een tocht door de Ardennen
Zij rijdt weer als een speer
Maar jij laat je niet kennen
Want je wilt wel met haar meegaan
Samen naar de hoogste top
En net als je weer bij bent
Dan gooit zij er nog een schepje bovenop
Andrea neemt je mee
Op een plank op het water
Zij zeilt uren achtereen
En denkt nooit aan later
En je wilt wel met haar surfen
Op de hoogste golven mee
Maar net als je op die plank staat
Dan ga jij weer kopje onder in de zee
Andrea neemt je mee
Op een schaatstocht langs 11-steden
Er wordt veel gekluund
Gevallen en geleden
En je wilt wel met haar meegaan
want Andrea is topfit
En als zij dan steeds de kop neemt
Wordt die 11-stedentocht nog best een leuke rit
We sloten af met een kraker van Toon Hermans. Het publiek zong het uit volle borst mee.
Paul waar zijn mijn schaatsen?
Paul waar is mijn muts?
Waar zijn mijn schaatsen gebleven
Ik moet ze hebben nu ik naar de ijsbaan ga
Ik zag ze net nog liggen in de la, la lalalala
Na dit muzikale hoogtepunt was het moment daar, om de cadeaus aan de 50-jarige Andrea te overhandigen. Jos Drabbels had een prachtig fotoboek met veel sportfoto's van het feestvarken samengesteld. Zelf bleef ik uiteraard niet achter.
Toen ik eind februari vernam, dat Andrea er bijna een halve eeuw op deze aardbol op had zitten, stond mijn persoonlijke verjaarscadeau vast.
De Elfstedentocht van 11 februari zou in boekvorm verschijnen en nu was het moment, dat Andrea het eerste exemplaar in ontvangst mocht nemen.
De aanwezige schaatsers, die eveneens op eigen houtje de Tocht der Tochten hadden gereden, kregen eveneens een exemplaar van "De Elfsteden toch gereden".
De rest van de avond was goed verzorgd en reuze gezellig. Er was een warm buffet en met diverse IJVL-leden kon ik even bijpraten, zoals met Frank Damen en Kees Olsthoorn, met wie ik op de Langeraarse Plassen had geschaatst. Verder zag ik Fré Kreuger voor het eerst sinds Nieuwjaarsdag weer.
Aan het eind van de festiviteiten kwam Morena nog even met de Spaanse voornamen van de aanwezigen. Voor de een week het wat meer af van de Nederlandse voornaam dan de andere. De voornaam van Hans is op de Dominicaanse Republiek gewoon Juan.
Om half 11 verlieten we Paul en Andrea, daar ik de volgende ochtend om 8 uur bij Juan Boers moest zijn om op tijd te zijn voor driekwart marathon in Rotterdam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten