De Hel van het Noorden

De Hel van het Noorden stond op het programma. Het traject Harlingen-Dokkum is normaal gesproken het zwaarste stuk van de Elfstedentocht door de dan heersende noordoostenwind. Daar hadden we vandaag geen last van. De harde wind was noordwestelijk, zodat we de wind voor een flink deel zijwaarts mee hadden.
Om 20 voor 8 werd ik wakker. Ada sliep nog als een roos. Nadat ik me gedoucht had, werd mijn vrouw ook wakker en zij vlogde mijn voorbeeld. Ik ruimde in de tussentijd de kurkdroge tent uit. We ontbeten tussen de bedrijven door en om half 10 verlieten we camping "De Zeehoeve" om naar Harlingen te rijden.

Wat een leuk stadje is dit! Wij zochten en vonden de VVV, maar deze was tot 11 uur gesloten. Bij restaurant "Wally" kregen we onze stempel.

Aansluitend dwaalden we door allerlei pittoreske straatjes, die je bij de Elfstedentocht nooit te zien krijgt. Via de haven van Harlingen reden we naar Wijnaldum toe.

En nu kwamen we voor een verrassing te staan. We volgden noch de route in het boekje, noch de alternatieve route naar Franeker, maar degene, die was aangegeven op het losse inlegvel. Zodoende misten we Sexbierum.
We reden via Herbaijum naar de voormalige universiteitsstad.

In het museum haalden we onze stempel. Ook hier gold hetzelfde als voor Harlingen: heel veel leuke straatjes liggen niet aan de route van de Tocht der Tochten.

Voor onze dagelijkse portie koffie en chocolademelk kwamen we op deze vrij frisse dag terecht bij "Het Planetariumcafé", inderdaad gelegen pal naast het wereldberoemde planetarium van Eise Eisinga.

Rond het middaguur verlieten we met de in Franeker opgedane wijsheid deze mooie stad om via Dongjum naar de Riedstroom te trappen.

Tussen Ried en Berlikum was een schelpenpad pal naast dit Elfstedenwater. In 1996 vond ik in Berlikum mijn Waterloo.
Het stuk tussen Berlikum en Sint-Annaparochie hadden we de wind tegen. Op een overdekte bank aten we ons brood op om aansluitend naar Vrouwenparochie geblazen te worden op deze wisselvallige dag. In de zon was het best aangenaam, maar 10 minuten later zat je weer in een bui.
Bij Oude Leije verlieten we voorlopig de schaatsroute. De Elfstedenroute ging via wereldsteden als Hallumerhoek en Westernijtjerk naar Ferwerd. Hogebeintum en Blija waren dorpen met een oude kerk op de terp. Toch ietsje dichter bij de hemel....
Wij bereikten iets na Blija het hoogtepunt van onze fietsvakantie. We reden naar de Waddenzeedijk.


Halverwege beklommen we de dijk en zagen aan de ene kant de lege polders en aan de andere zijde Terschelling en Ameland in het zonnetje liggen. Noordelijker dan dit punt zouden we deze vakantie niet komen.

Vanaf Holwerd volgden we de Elfstedenroute naar Hantum en Hantummerhoek naar Wetzens, het meest oostelijke punt van onze fietvakantie.
Via het lieflijke Aalzum reden we Dokkum binnen.

Na 83 km vonden we het om half 5 welletjes. We zochten op camping "Harddraverspark" in Dokkum een plekje. We hadden een groot veld bijna voor onszelf. Alleen een ander stel, dat de Elfstedenroute fietste, zette hun tent ook op.
We reden op de fiets nog even naar Dokkum, een prachtige stad. Via de Kleine en de Grote Breedstraat trapten we naar het VVV voor de stempel. Bij een bakker nam Ada koffie en ik ijs, waarna we bij een zuivelhandel en een groenteboer inkopen deden voor het avondeten, woordat we afdaalden naar de Dokkumer Ee.

Het terras van "'t Raedhûs", waar we tijdens de Tocht der Tochten na een warm drankje de groepsfoto maakten, was duidelijk herkenbaar.

Terug op "Harddraverspark" kookte Ada de aardappels met spinazie en ei met kaas. Er was vruchtenyoghurt met verse abrikozen toe. Een eenvoudige doch voedzame maaltijd.

Na de vaat wandelden we terug naar het centrum van Dokkum, waar we nog wat door de straten met opvallend grote hoogteverschillen dwaalden.

Uiteindelijk belandden we in eetcafé "De Waegh", waar Ada verder las in "Tonio" en ik het dagboek bijwerkte bij thee en Texels Springtij, een bockbier.

Voor ons was het vandaag niet bepaald de Hel van het Noorden!