Drei Länder Route

Na een koude nacht beklommen we vanaf Campingplatz Schafbachmühle de steile klim naar Schönseiffen. We hadden het meteen warm. Over het fietspad langs de drukke weg reden we, tot we de Eifel Höhen Route kruisten. Door de uitgestrekte bossen reden we naar de Perlenbach over onverharde paden met allerlei soorten ondergrond, van aangenaam glad tot een soort kleine kasseien. Met klimmen niet prettig, met afdalen zeer onaangenaam. Het voelt alsof je uit elkaar rammelt.
Boven onze hoofden zagen we een paar keer ein Adler vliegen. Imposant.
Doordat we een andere afslag dan gepland hadden over twee heuveltoppen vanaf Knottenpunkt 41, reden we over mooie asfaltwegen naar Monschau.

Een prachtig stadje. Je kijkt je ogen uit. Het centrum van dit stadje is vergeven van de horeca.

Op het Marktplatz stalden we onze fietsen en zochten we het terras van Oebel op. Bij deze Bäckerei namen we onze dagelijkse portie chocolademelk en cappuccino. Ada had chocoladetaart, ik Kirschtorte.

Aansluitend wandelden we door het mooie Monschau.



Om 1 uur volgde het hoogtepunt van onze vakantie. We aten onze lunch op een bankje op het Marktplatz. Dit grensde pal aan het terras van een Italiaan.
Twee vrouwen met 3 kleine kinderen bestelden 2 pizza's voor zichzelf en 2 spaghetti voor de 3 kleintjes. Een kind van hooguit anderhalf jaar at vol overgave. Het gezicht van het meisje en haar mooie blauwe jasje zaten er al aardig onder, toen moeder gebeld werd. Multitaskend sprak ze in haar mobiel, terwijl haar kind op schoot nu met beide handen in de spaghetti Bolognese graaide.
Toen ze naar ons keek, lagen Ada en ik dubbel. Ze leek wel geschminckt als Pipo de clown.

Het meisje zocht contact met haar geestverwanten en voor de aardigheid stak ik mijn tong uit. Twee tellen later stak ook zij haar tong naar ons uit. Dit kind komt er wel!

Om kwart voor 2 reden we Monschau uit en haden, dankzij de knooppunten, al snel de fietsroute langs de Rur te pakken. Een prachtige route over een zeer hobbelige ondergrond.
We klommen naar Kaltherberg, waar we langzaam afdaalden. Daar niet helemaal duidelijk was, welke stille weg we moesten hebben, reden we even verkeerd. We keerden ter hoogte van een bank met in het hout een opschrift gekerfd: Breed wech.

Een foto later daalden we over een bochtige weg af naar de Perlenbach, waarna we de Galgenberg moesten beklimmen. Over lange, maar slecht te beijden paden kwamen we tenslotte uit bij Knottenpunkt 41. Op een bank aten we een banaan, toen een huifwagen langs kwam, vol met zingende Duitsers, die werden begeleid door een accordeonist.

Het volgende traject door de bossen hadden we vanmorgen in omgekeerde richting al gereden. Door een bordje Privatweg niet te nemen, misten we de weg naar de Oleftalsee.
Geen nood, bij de Kalenberg met een hoogte van 555 meter konden we over onverharde wegen met veel losse stenen zo'n 200 meter af gaan dalen in een paar kilometer. We werden flink door elkaar gehusseld.
Langs het stuwmeer fietsten we naar Hellenthal via de Oleftalsperre. Hier deden we boodschappen en namen een ijsje bij een Italiaanse ijssalon in dit van scouts vergeven dorp. Dat klopte, want op de Wolfsberg was een enorm scoutingterrein.
Het duurde even voor we er waren, want het was een pittige klim vanaf Hellenthal.
Vanaf Harperscheid daalden we over een smalle, bochtige weg tussen akkers en weilanden af naar Schafbachtal, waar we om 6 uur terug waren bij onze tent.
We waren na een rit van 65 km zonder bepakking op deze halfbewolkte dag met een paar spetters stijgingsregen blij, dat we niet met bepakking naar Monschau waren gefietst.
Terwijl Ada de macaroni met paprika en courgette en bebakken ei klaarmaakte, las ik "Krabat" van Ottfried Preussler uit, die ik daarna kon afvoeren.

Na het eten las Ada verder in "De schaduw van de wind" van Carlos Ruiz Zafon.

Er volgde de koudste nacht tot dan toe. Toch was het de voorbode van de warmste dag. Er was geen wolkje aan de lucht. De tent was behoorlijk na. Niet van de regen, maar van de dauw. We stonden op een zeer schaduwrijke plek, dus hingen we de buitentent te drogen over een voetbaldoel. De onbeschutte binnentent kreeg met vogelpoep zijn eerste vlek.
Na betaling van € 19,- vertrokken we om 10 over 10 van Schafbachmühle. Het eerste stuk schoot lekker op: 5 km afdalen naar Schleiden. De tocht door het Oleftal naar Hellenthal was mooi.
Langs de Praher Bach reden we door de bossen langs Hollerath, waarna het flink klimmen was naar Udenbreth. In dit plaatsje kwamen dan ook op een hoogte van 630 meter uit. Even later passeerden we de Ginsterberg , die 650 meter mat. Op een paar kleine klimmetjes na op weg naar Frauenkron was het vooral afdalen. Dat vonden we niet erg. Ons deel van de Drei Länder Route, waar we de afgelopen 2 dagen regelmatig over reden, zat er op.