Kylltal Radweg

In Frauenkron hadden we een bankje in de schaduw, waar we de Bikelinegids "Südeifel" tevoorschijn haalden. Bij het zien van de routes wijzigden wij ons plan. We zouden via het Kylltal naar de Moezel rijden en via de Maare-Mosel Radweg naar Daun gaan.

Vanaf Frauenkron reden we in de hitte naar Kronenburg, waar we een door een Talsperre ontstaan recreatiemeer passeerden.

Het was er zeer druk. Via boswegen fietsten we naar Stadtkyll om op de noordoever naar Jünkerath te rijden. Voor Stadtkyll zagen we een vos een stuk over de weg rennen om een meter of 100 verderop in het struikgewas te verdwijnen.

In Gönnersdorf werd het tijd voor een ijsje. Met een aardbeiencornetto achter de kiezen reden we via Lissendorf en Birgel over lieflijke landwegen naar Bolsdorf toe.
Via klimmen en dalen fietsten we van Bewingen naar Gerolstein, waar we 10 jaar geleden ook geweest waren.Voor de camping in Gerolstein moesten we flink klimmen om bij Freizeitpark "Felsenhof" uit te komen. Maar daar kregen we dan ook een unieke standplaats voor terug: op het midgetgolfveld!

Het toiletbebouw was 300 meter verderop, maar verder hadden we een prima plaats. Om beurten douchten we, na 71 km fietsen, het zweet van ons lijf.
Na de ravioli metpaprika en ui liepen we nog even na de Auberg, waar we op de top werden verjaagd door honderden vliegende mieren.

Bij de tent lazen en schreven we tot het te donker werd om de letters te kunnen zien.
's Nachts werden we wakker van het gespetter op het tentdoek, maar daar bleef het bij. Om 5 uur werd ik gewekt door vogelgezang. Ada ronkte rustig door, maar de slaap kwam niet meer. Om half 7 was het licht genoeg om "Als broer en zus" van René Appel uit te lezen, het volgende boek, wat ik af kon voeren.

Om kwart over 9 zat alles op de fiets en konden we aan de afdaling naar Gerolstein beginnen vanaf de midgetgolfbaan van camping "Felsenhof".
We volgden de Kyll, die langzaam maar zeker naar beneden ging met weinig verval. Via Birresborn kwamen we in het mooie Mürlenbach met zijn Bertrada-Burg.

Over een stil weggetje trapten we naar Densburg, waar het om half 11 tijd werd voor een terrasje. Bij "An der Ecke" bestelden we bij de dagelijkse dranken Apfelstrudel. Deze kregen we geserveerd met slagroom en ijs. Hier kon ik Ada even aanspreken op haar gedrag. Toen we Gerolstein uitreden, hadden we een steile afdaling. Door de wind verloor ik mijn zonnehoed. Met een smile van oor tot oor lachte Ada me uit: "Eindelijk verlies jij je pet ook eens!"
Vanaf Densborn konden we deze hoofddeksels goed gebruiken, want de zon brak even fel door.

Voorbij Sankt-Thomas was het gedaan met het zonnige weer. De bewolking werd steeds dichter. Wij hadden echter meer oog voor de klim, die ons na 200 meter tunnel werd voorgeschoteld. Een helling van 10% is geen sinecure.
We dachten, dat het wat afvlakte. E'n bocht om precies te zijn. We keken neer op het diep onder ons gelegen Kyllburg, maar we moesten meteen weer vol in de beugel voor een helling van 13%, met bepakking ongeveer het hoogst haalbare.Met veel moeite kwamen we boven, maar veel tijd om van het uitzicht op de top te genieten, hadden we niet.

Het begon te regenen. Net onder de top van de Mühlenberg was een schuilhut, waar we onze lunchpauze namen, terwijl de regen in vlagen naar beneden kwam zetten. Toen de bui voorbij was, gingen we weer afdalen, maar na een paar honderd meter kwam er nog een bui. Voor het eerst (en achteraf het laatst) kon ik deze vakantie mijn nieuwe regenbroek gebruiken. De bui was gelukkig snel overgetrokken.
Het over de bergen trekken ging wat moeizamer. De Nederlandse campingbaas van "Felsenhof" zei ons, dat we slechts 1 keer flink moesten klimmen: bij Kyllburg.
De Bikeline-route gaf alleen maar afdalingen aan, maar dat viel even tegen. Er waren kort wat korte, steile klimmen. Dit traject was flink afmattend.
Tussen Erdorf en Hüttingen volgde een afdaling van 25%. Hier moesten we verplicht afstappen. In Hüttingen kwam Ada er achter, dat ze haar wielerhandschoenen in de schuilhut had laten liggen. Jammer, maar we gingen niet terug.

Eén van de mooiste stukken van de dag volgde. We reden vlak langs de inmiddels vrij brede Kyll, dwars door de bossen op de steile hellingen. Voorbij Speicher aten we onze banaan op, waarna we naar het plaatsje Auw reden.

Na een laatste steile klim kwamen we in Kordel, waar ik weer geld pinde. We reden al weer een tijd in het zonnetje, dus een ijsje ging e wel in, voordat we in het steeds breder wordende dal naar die Mosel afdaalden. Een mooi stuk, vooral in de buurt van Burg Rammstein.