Via de rand van de Stevenshof reed ik naar de Velostrada, waar ik wat rustiger skeelerde dan anders. Er lagen veel kleine takjes op het eerste stuk in Voorschoten.
Via de Horstlaan en de Veurseweg rolde ik naar de Northeylaan in Leidschendam tot bij de voetbalvelden van SEV.
Hier vind je het bordje "Auto te gast" en dat betekent, dat je een brede weg met prima asfalt tot je beschikking hebt. Deze reed ik helemaal af, tot het asfalt ophield en de klinkers begonnen. Hier keerde ik en reed terug.
Ik nam de tunnel onder het spoor door en reed naar de Horstlaan. Hier was het redelijk druk met fietsers, wandelaars en hardlopers. Bij Eikenhorst stond ik aan de kant van de weg een flesje water te drinken, toen een oudere fietser langs me reed met de vraag: "Hebben ze je niet eens uitgenodigd op de thee?"
"Nee", antwoordde ik waarheidsgetrouw: "Maar volgens mij kunnen ze het best betalen!"
Aan gespreksstof zou het niet ontbroken hebben bij deze sportieve familie. De moeder des huizes had meegedaan aan Amsterdam Swim en had 2 km door de grachten gezwommen om geld in te zamelen voor onderzoek naar medicijnen tegen de dodelijke spierziekte ALS.
Ik moet bekennen: ik doe haar dat niet na.
En de vader is een echte schaatsliefhebber. Het verhaal van zijn Elfstedentocht zou ik graag eens uit zijn eigen mond vernemen, en niet uit de tweede of derde hand. Want dat is het leuke van de Tocht der Tochten: iedereen heeft zijn eigen verhaal!
Al skeelerend haalde de fietser in en daalde via de zijingang af in de tunnel onder de A44.
Op de Via 44 had ik de wind in de rug en kon ik lange slagen maken, terwijl ik goed lette op mijn bijhaal en het laten hangen van het achterste been.
In Wassenaar wachtte ter hoogte van "De Bosrand" een nieuw obstakel. De rotonde werd opnieuw geasfalteerd, dus ik moest over klinkerwegen naar de tweede helft van Via 44.
Met een bocht door en om de Stevenshof reed ik op ons op een brandgaatje na intact huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten