Op het strand was het aanzienlijk rustiger dan vorige weekeinde. Vooral het aantal mensen in zee was minimaal. Dat waren voornamelijk windsurfers en kitesurfers. Voor hen was het ideaal weer.
Het plan was, om door de duinen naar Katwijk te lopen en dan over het strand terug naar Wassenaarse slag. Bij het zien van het zand, dat over het strand geblazen werd, wijzigden we ons plan en liepen zo minder kans gezandstraald te worden.
Het lopen ging erg makkelijk. We liepen door tot de strandopgang bij Skuytevaert. Deze namen we voluit. Hijgend kwamen we boven. Dit is de bonus van een strandtraining.
Over het schelpenpad langs het fietspad liepen we op en neer golvend door de duinen, genietend van dit prachtige natuurgebied vlak bij huis. Na een kilometer zaten we op de route, die we bij de Halve marathon van Katwijk ook voor onze kiezen krijgen. Deze training was dus een prima terreinverkenning.
Via het parkeerterrein liepen we naar onze tassen, die we op het strand achtergelaten hadden. In onze zwembroek liepen we naar de ruwe zee. Het water was nog heerlijk en met de hoge golven werd je af en toe een meter of 5 meegesleurd.
Ook de kitesurfers werden dat in de harde wind. Een kitesurfer kwam een meter of 10 bij me vandaan omlaag zetten.
Dat deed me denken aan mijn collega Irene, die een paar jaar geleden nietsvermoedend aan het wandelen was op het strand, toen ze gewond raakte door een neerdwarrelende kitesurfer.
Valt er een keer een man op haar, is het weer niet goed....
Wij haden geen last van deze vallende ziekte. Integendeel.
Geheel verfrist, zowel lichamelijk als geestelijk, fietsten we om 5 uur weer op huis aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten