De prins en de page

Bijna iedereen kent "De avonturen van Huckleberry Finn" en "De avonturen van Tom Sawyer" van de Amerikaanse schrijver Mark Twain wel. Maar hij schreef nog een klassieker, die iets minder bekend is: "Prins en bedelknaap".

In dit boek komen een prins en een bedelaar elkaar tegen. Zij lijken enorm op elkaar en besluiten van plaats te wisselen. Het boek is ook verfilmd onder de oorspronkelijke titel met een prachtig beginrijm: "The prince and the pauper".

Dit beginrijm kwam in iets andere vorm terug, toen Marja van Vliet, Bert Raaphorst en ik om kwart voor 10 op het punt stonden om de besneeuwde Vogelplas te betreden.
Wij stonden bij de opstapplaats bij de boerderij toevalligerwijze met de Prins en de Page van Carnavalsvereniging "De Gaanders" uit Stompwijk te praten.

Nu waren ze natuurlijk niet in deze "bedrijfskleding" te bewonderen. Zodoende was ik de meest carnavaleske persoon op onderstaande foto.

Nu waren Adrie van Santen en Sascha Luiten dan ook niet uit hoofde van hun voorname rol als prins en page. Adrie bewoont de boerderij en de Vogelplas is zijn achtertuin, Sascha is de dochter van Kees Lelieveld, met wie ik al meer dan 30 jaar wekelijks vele rondjes draai in de Leidse IJshal.
Het bord en de vlag op de achtergrond is van IJsclub "Nut en Vermaak" uit Stompwijk, die voor de preparatie van de ijsbaan op de Vogelplas zorgen.

Nu was er vandaag nog niet geveegd, maar gisterenmiddag na de eerste sneeuwbui wel. Er was een baan van 800 tot 900 meter, waar nu een laag sneeuw op lag, waar goed doorheen te schaatsen viel. Dat deden Marja en de twee Berten dan ook.

Nu gebiedt de eerlijkheid me te melden, dat wij vandaag niet de eerste schaatsers op de Vogelplas waren. Toen ik op de brug over de Vliet fietste, zag ik een zestal vrouwen met schaatsen in de hand op het fietspad mij tegemoet komen. Ik dacht, dat er dus niet te schaatsen viel en vroeg dat ook.
"Nee, hoor", zei een van de vrouwen: "Je kunt schaatsen, maar alleen heen en weer."
Dat vond ik geen probleem. Voor de vijfde dag op rij konden we hier op natuurijs schaatsen!

Het landschap was 50 tinten wit! Nu kunt u deze kwinkslag wel begrijpen. Maar zoals wij veel woorden hebben om de verschillende soorten ijs te beschrijven, zo hebben de Eskimo's veel verschillende woorden voor sneeuw.

Gedrieën reden we de eerste baan. Aan het eind bleek, dat er wel degelijk een rondje te maken was, zij het met scherpe bochten. Zo reden we rondje na rondje tot kwart voor 12. Marja moest richting huis.
Bert en ik aten wat. Van Judith Straathof en een andere schaatster uit Zoeterwoude kregen we warme chocolademelk, gemaakt van geitenmelk.
Mijn vraag was natuurlijk meteen: "Komen we hiermee wel door de dopingcontrole?"

Inmiddels waren er diverse andere schaatsers actief op de baan, en een tweetal mannen die zeer actief waren. Met een brede schuiver veegden ze handmatig de kleine kilometer. Het ijs bleef goed glijden, maar er zaten waar een paar kleine kuiltjes in: oude bulten van sneeuwijs, die kapotgereden waren. Soms leidde dit bij mensen zonder kluunschaatsen tot een valpartij. Het is en het blijft natuurijs.
Tot kwart over 1 reed ik nog heel wat rondjes met Bert Raaphorst.

De plaats van Bert werd ingenomen door Edwin Minnee, met wie ik ook nog een uur rondjes schaatste over licht uitgetrapt ijs. Het gleed echter nog best goed.
Om kwart over 2 moest Edwin weer naar zijn kapperszaak.
Daar de koek-en-zopietent net open was, werden de eerste dranken en gevulde koeken verkocht. Ik raakte in gesprek met iemand van de ijsclub in Voorschoten. Afgelopen donderdag hadden ze om 3 uur al 500 toegangskaartjes verkocht!
Op de Vogelplas hoef je geen toegang te betalen.

Als het goed is, is er vanmiddag, net als vorig jaar, een grotere baan geveegd met een quad. Zodoende kunnen we morgen ook nog lekkerder schaatsen op de Vogelplas, het enige veilige ijs in de buurt en dat onder het toeziend oog van de prins en de page!