De Wieden

Ik moest vanmorgen om half 8 bij de Leidse IJshal zijn. Niet om daar te schaatsen, maar omdat het zo'n handig punt is om af te spreken, als je elders in Nederland op natuurijs gaat schaatsen.
Een terloops gesprek met Willem van Vliet gisterenmiddag op de Vogelplas leidde tot om half 7 opstaan, ontbijten en weggaan naar de ijsbaan. Daar stonden Willem van Vliet, Jan Annard, Hans Post, Maria Nieuwenhuis, Klaas van den Broek en chauffeur Wim Slootweg op de afgesproken tijd, zodat we met zijn zevenen in een auto naar Blokzijl konden vertrekken.

De reis verliep voorspoedig, zodat we de eerste gasten waren in café "Sluiszicht", waar we na de koffie en warme chocolademelk het ijs op liepen voor de eerste slagen van deze fantastische schaatsdag. Het vroor een graad of 7, maar de wind was niet al te sterk. Het ijs was dat wel: prachtig zwart ijs!
We trokken onze schaatsen aan bij een bordje "Gevaarlijk ijs".

Via de Valsche Trog schaatsten we naar het Giethoornse meer. Een gevoel van euforie beving ons: wat is het hier prachtig en wat is het heerlijk om dan over zwart ijs te schaatsen. Zou de Biblebelt dan toch een streepje voor hebben? Voor ons voelde het in ieder geval als een stukje hemel op aarde.

De popgroep Angel zong dat ook in Winter song: "Heaven on earth".

Zo reden we door tot de Kleine Beulaker Wijde, waar we even overlegden over de te volgen route.

We reden over geveegde banen de Beulaker Wijde op en staken deze langs de kant over.

Op een gegeven moment hield het pad op. Op een meter of 100 afstand zag je een enorm wak liggen. Gezien de onprettige ervaringen hieromtrent op de Beulaker Wijde keerden we om en staken over een veilig pad dit grote meer over naar de sloot tussen de rietkragen, die we eerder al gehad hadden, ook al was het ijs hier van mindere kwaliteit.

We kozen ervoor om dit ijs langs het riet te vervolgen. Af en toe waren er stukken opgevroren sneeuwijs.

In een poging Giethoorn te bereiken, reden we over slecht ijs bij Dwarsgracht, maar dat liep dood.

Rechtsomkeer gemaakt, en een sloot verder kwamen we uit bij "De Otterkooi".

Hans Post deed de Leidse Sleutel, eerlijk verdiend bij de Run-skate-run, alle eer aan. Hij droeg steevast de rode lantaarn.

Tussen de middag was hij, terwijl wij nog een stuk van de Wieden verkenden, alvast teruggereden naar Blokzijl, waar hij in Sluiszicht alvast een erwtensoep nam.
Toen Willem meldde, dat hij 7 snert besteld had, zei Hans snedig: "Doe mij er ook maar 7!"

Na een rustpauze van een uur kost het altijd even enige tijd, voor je weer in je ritme zit. We reden over het Giethoornse meer naar de Thijssengracht. In het eerste stuk reden we regelmatig over schotsen, het tweede deel richting Giethoorn was een stuk beter. Maar ook nu liep het pad dood in de sneeuw.

We keerden om, en waar ik vanmorgen al veel op kop gereden had, zou ik vanaf dit punt alle kopwerk op me nemen.

Langs de noordkant van de Beulaker Wijde was nu ook een baan geveegd als voorbereiding op de Vijfmerentocht van morgen. Dit nieuwe pad volgden we tot we bij een recreatiepark kwamen. Hans had ons inmiddels verlaten en reed in zijn eentje terug naar Blokzijl.
Van de altijd enthousiaste en innemende Maria kreeg ik de vraag voorgelegd: "Weet jij trouwens wat Rossignol betekent?"
Ook al reed ik al 8 jaar op mijn Rossignol-kluunschaatsen, ik moest het antwoord schuldig blijven.
"Het betekent nachtegaal."

Ik had een hoop verwacht, maar dat toch niet.

De zon was doorgekomen en we genoten van het schitterende landschap.

Bij de watervilla's staken we de weg over en reden een stuk over de Belterwijde, tot we bij de laatste kluunplaats weer terug gingen naar de Beulaker Wijde.

Over vers geveegde banen reden we over de Beulaker Wijde weer erug op Blokzijl aan. Af en toe kraakte het ijs vervaarlijk, maar als het 5 grote veegmachines op rij kan dragen, dan zal het bij 6 schaatsers ook wel lukken.

Zo reden we in een zon, die het ijs een oranje gloed gaf, op Blokzijl aan. We hadden een schitterende schaatsdag gehad gehad in de Wieden.