Een van de beste boeken over de Tweede Wereldoorlog, waarover een hele bibliotheek is volgeschreven. Het boek is ook succesvol verfilmd en wordt regelmatig herhaald op de televisie.
Waar de invasie van de geallieerden een succes was, kon dit niet bepaald gezegd worden van de Slag om Arnhem. Dit werd een fiasco. Het boek, waarin dit uitvoerig beschreven is, draagt de titel "Een brug te ver".
Deze laatste titel riep associaties bij me op, toen ik gisteren na 10 dagen schaatsen op natuurijs mijn klapschaatsen weer eens uit wilde proberen. Ik zat naast Martien Wijnands op het bankje in de Leidse IJshal, toen ik voor de vierde keer dit seizoen deze schaatsen aantrok.
"Zou je dat wel doen, Bert?", vroeg Martien aan mij: "Op je andere schaatsen rijd je technisch veel beter."
"Ik ga het proberen", antwoordde ik, maar ik had al snel in de gaten, dat Martien in ieder geval aan het begin van de avond gelijk had. Ik reed op de derde plek in een peloton, dat door Martien werd aangevoerd en voelde al meteen, dat de dubbele overstap, van natuurijs op kunstijs en van kluunschaatsen op klapschaatsen geen succes was.
Technisch rammelde het, ik kreeg pijn in mijn rug en mijn linkerenkel, maakte een paar keer een mispeer in de bocht en kon moeilijk versnellen. Na een half uur kwam ik op kop te rijden, maar deze mogelijkheid om zonder op voorgangers te hoeven letten in mijn slag te komen, kwam niet uit de verf. Na drie kwartier rechtte ik mijn rug al.
Soms wil langzaam technisch schaatsen je weer op gang brengen, maar dat lukte me niet. Zowel solo niet als "mooi schaatsend" achter Wierd Wagenmakers. Ruud Vermeulen had helemaal gelijk, toen hij zei: "Je valt weer helemaal terug in je oude slag."
Kortom, ik kan dit seizoen beter afmaken met mijn kluunschaatsen. Deze dubbele overstap was een overstap te veel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten