In Lorquin pinden we genoeg geld om het weekeinde door te komen. In een zeer koele supermarkt deden we boodschappen voor het avondeten. We kochten een beker roomijs, die we eerlijk deelden op een paar traptreden in de schaduw.
Langs de Sarre begon het klimmen langs Niderhoff naar 300 meter hoogte, waarna we afsloegen naar St. Quirin, dat 100 meter hoger lag.
Na enig zoeken en vragen vonden we om half 5 de camping municipale, waar we onze Eureka Susten 3XP op konden zetten. Op het op een na hoogste terras werden we verwelkomd door wat horzels. Dat was een doorslaand succes!
Ada douchte zich als eerste, ik volgde zoals gebruikelijk het goede voorbeeld, waarna ik nog even naar de bakker fietste in St. Quirin om wat biertjes in te slaan.
Ada deed een handwas. Daar we de volgende dag niet zouden verkassen, had de gewassen kledingstukken de tijd om te drogen.
Om 7 uur aten we tortellini's met vlees, prei en tomaat erbij. Er waren 2 kleine Danones als toetje.
De vrij korte etappe vanaf Francaltroff hadden we desalniettemin 76 km weggetrapt.
Gezeten op een bank aan de kabbelende Sarre Rouge las Ada "Het gewicht van water" van Anita Shreve uit.
Ik deed hetzelfde met "Sneeuwstorm en amandelgeur" van Camilla Läckberg.
Beide boeken zouden we de volgende dag doorgeven aan andere Nederlanders op de camping. Dat scheelt weer wat gewicht met klimmen.
We stonden trouwens op een camping met diverse kleurrijke personen. Op het terras boven ons stond een groep vrome moslimbroeders met flinke baarden en een witte jurk aan ramadan te vieren. Tot zonsondergang, om 10 uur 's avonds, mochten ze niets eten en wellicht ondanks de hitte ook geen water drinken.
Daarnaast stond een wigwam. Eén van de bewoners had lang blond haar tot halverwege zijn rug en een hangsnor. Hij liep in een korte blauwe broek, waar zijn bierbuik half overheen hing.
Als ze nog iemand zoeken, die in een speelfilm Obelix moet spelen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten