Per (on)geluk

Het thema van de optocht van de 3 October Vereeniging was dit jaar "Per (on)geluk". Voor mij ging dat niet op. De 3 activiteiten, die ik op deze vrije dag in Leiden uitvoerde, had ik zeer bewust gekozen.
De dag begon om een uur of half 7. Dat viel niet mee, nadat ik vannacht om half 3 mijn bed in stapte na het puike optreden van "The Shoes".

Maar 's nachts een vent, 's morgens ook een vent. Ik had mijn vrouw beloofd om mee te gaan naar het koraal in het Van der Werfpark. Daar moesten we om 8 uur zijn. Na het ontbijt fietsten we naar de Douzastraat, waar we de fietsen stalden. We werden met prachtige wolkenluchten beloond. De hoge sluierbewolking kreeg een oranje-roze gloed, zoals je die ook ziet in de wintermaanden. Dat klopt op zich wel, want we zitten al ruim een week in oost-noordoosten wind, die lucht uit het poolgebied aanvoert. Eind december en in januari kunnen we met deze weersomstandigheden de schaatsen onderbinden op de Vogelplas.

Zo ver is het echter nog niet. Onder de bezielende leiding van Wim de Ru zong een koor van zeker 1000 Leidenaren liederen, die op een of andere manier te maken hadden met Leidens ontzet.

Voor het zo ver was, hadden we een hilarisch moment. De dirigent kon zijn rode en witte handschoen niet vinden. Iemand uit onze buurt had ze bij zich. Deze werden door het koor getransporteerd met de kreet: "Wilt u deze handschoenen doorgeven naar de dirigent?"
Ne heerlijk gezongen te hebben, volgde het verhaal van Meneer den Tonkelaar met in de hoofdrol Dikkie Dik, die in het beleg van Leiden beland was.

Hij trok op met Cornelis Joppensz, die op een gegeven moment met knorrende maag zijn slagersmes trok....
Maak het verhaaltje af en kleur de plaatjes!
Nadat de Kamervragen van de Partij voor de Dieren waren ingediend, sloten we het koraal af met het "Wilhelmus", dat de laatste decennia zeer vaak gespeeld is bij schaatswedstrijden. Het was het sein voor Ada en mij om naar de Leidse IJshal te fietsen.

Het is het best bewaarde geheim van Leiden. De IJshal aan de Vondellaan is ieder jaar gewoon open op 3 oktober! Niet verder vertellen, hoor, want dan wordt het te druk. Het is heerlijk om in het begin van het schaatsseizoen op deze lokale feestdag op een rustige baan te rijden: je hebt alle ruimte om je slag helemaal af te kunnen maken. Je hoeft immers nauwelijks op andere schaatsers te letten.
Op het keiharde en spiegelgladde ijs reden we met zijn tienen op de buitenbaan. Naast Ada reden er 9 "Krasse knarren" hun rondjes. Ook Arthur van Winsen liet zien, dat je na het late optreden van "The Shoes" prima kunt schaatsen op de vroege morgen.
Peter Witteman, voor wie het de eerste keer was, dat hij dit seizoen op het ijs stond, liet zien, dat hij grote stappen voorwaarts had gezet na de herstart in het vorige seizoen. Deze doordouwer komt er wel!
De klassieke piramide van in totaal 125 rondjes ging op het voortreffelijk glijdende ijs van een leien dakje. Zoals zo vaak hadden de thuisblijvers ongelijk.
Na de warme chocolademelk heb ik thuis gedoucht en in de tuin met Ada in het zonnetje gegeten. Ik fietste om kwart voor 2 naar de Witte Singel om de optocht "Per (on)geluk te bekijken. Allerlei onderwerpen die met geluk en ongeluk te maken hadden, kwamen aan de orde op 3-10-13.

Zoals geluk in het (kaart)spel.

Ook de rampzalige vlucht van de Apollo 13 werd uitgebeeld met daar het toepasselijke "Space Oditty van David Bowie.

Met Rein Knetsch, met wie ik al 34 jaar in de Leidse IJshal mijn rondjes rijd, keek ik in het heerlijke nazomerweer naar de 3 Oktoberoptocht. Met het weer hadden we bij de festiviteiten rond 3 oktober zeer veel geluk!