Nu wordt de officiële temperatuur gemeten op ooghoogte, maar aan de grond is het vaak nog wat kouder, zeker in onbewolkte nachten met weinig wind. Op klomphoogte duiken de temperaturen vaak nog wat dieper onder het vriespunt.
Daar de rit van gisterenochtend me goed bevallen was en het nu echt vroor, besloot ik dezelfde route naar mijn werk te fietsen. De lucht was net zo mooi met de enorme variëteit aan pasteltinten.
Maar mijn ogen begonnen te stralen bij het aanschouwen van het eerste ijs in de sloten van deze winter, ook al weet ik, dat het vrijdag weer gedaan is met de pret.
De weilanden en de bomen waren wit van de rijp en de duinen ook. Maar het meest bijzondere was, dat de fietspaden in de duinen dat ook waren! Tegenwoordig wordt overal gestrooid, maar gelukkig zijn er nog plekken die "puur natuur" zijn.
Het heeft wel iets: fietsen over berijpte fietspaden met slechts enkele bandensporen in een door de rijp betoverend mooi duinenlandschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten