Het was even wennen: schaatsen op dinsdagmorgen. Het nieuwe rooster op mijn werk was met Nieuwjaar ingegaan, zodat ik voortaan op dinsdagavond werk. Met een door het lage zonlicht roze gekleurde wolkenhemel in het oosten fietste ik naar de Leidse IJshal.
Aan de Vondellaan was het aanvankelijk een soort Nieuwjaarsreceptie. We wensten elkaar uiteraard het beste toe voor 2014.
Maar het meest verrassende was de terugkeer van Thomas Schoots, die ruim 2 seizoenen niet had meegeschaatst met de "Krasse knarren".
"Dat zijn nog eens goede voornemens", zei ik.
Kennelijk voorvoelde hij, dat dit soort winterkaarten gingen verschijnen.
Het is nog lang niet in kannen en kruiken, maar er gloort hoop!
Een andere verrassing was John Val, die tot 10 uur meereed. Wim van Huis opende het bal met de eerste 5 rondjes van 2014. Met de serie van 10 rondjes ging ik de mist in. Na René Strelzyn kwam John aan de beurt. Ik reed in zo'n heerlijke kadans, dat ik vergat om het aantal nog te rijden rondjes aan te geven.
Nou, dat heb ik geweten: van diverse kanten kreeg ik de wind van voren!
"Moeten we het nu al van je overnemen? Zonder jou ging het op dinsdag altijd goed!"
De rest ging het gelukkig goed. Met zijn vijftienen reden we onze gebruikelijke piramide op het spiegelgladde ijs in een af en toe pittig tempo. Maar niemand hoefde af te haken, dus dan ligt de snelheid niet te hoog.
Met koffie en warme chocolademelk sloten we de eerste training van de "Krasse knarren" gezellig af. Ondanks de beginnersfout mag ik blijven....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten