Een bloedende tepel en andere naweeën

Het is geen vraag of, maar in welke mate je naweeën krijgt van het lopen van een marathon. Je kunt nog zo goed getraind zijn, er zullen altijd wat kleine pijntjes en ongemakken zijn.
Vaak is dat het geval met traplopen. In de dagen na de klassieke afstand van 42.195 kom je de trap meestal nog vrij makkelijk op. De trap daarentegen is een heel ander verhaal. Je kunt uit het aantal dagen, dat je last hebt van het afdalen afmeten, hoe diep je gegaan bent. Er zijn jaren geweest, dat ik op donderdag nog de bovenbenen voelde, maar ook jaren, dat ik totaal geen last had van gevoelige spieren bij het traplopen.
Dit jaar valt het erg mee. Natuurlijk voel ik het een en ander, maar als het hierbij blijft, ben ik daar zeer content mee. Zeker in vergelijking met de vele lopers, die het écht zwaar hebben gehad en soms aan het infuus op een brancard moesten worden afgevoerd.

De meest zichtbare nawee, die ik had, was een bloedende linkertepel. En dat was nog mijn eigen schuld ook. Ik was zo stom om mijn tepels niet in te smeren met vaseline, voordat ik ging lopen. En dat terwijl ik had kunnen weten, dat het hardloopshirt door het vele vocht zou kunnen gaan schuren. Doordat je om hittestuwing te voorkomen regelmatig water over je hoofd en bovenlijf gooit om af te koelen, wordt dit schuren flink verergerd.
Sinds ik dit weet, probeer ik dit zo veel mogelijk te vermijden, maar op zo'n warme dag als gisteren moest ik dit idee loslaten. Nu ziet een bloedende tepel er erger uit dan het is. Eigenlijk heb je er alleen last van, als je onder de warme douche staat. Wat Calendula erop smeren en het leed is weer geleden.
Voor degenen, die alles automatisch in de wasmachine gooien: spoel het shirt even uit met koud water. De bloedvlekken verdwijnen dan zo goed als helemaal.

Ik had verder geen last van spieren of pezen, maar wel van schuurplekken in mijn kruis en mijn bilnaad. Doordat water de neiging heeft naar beneden te stromen, gaat het broeien in de liesstreek en tussen de billen, waardoor een gevoelige huidbeschadiging ontstaat waar de huid over elkaar heen schuurt. De foto's hiervan zal ik u besparen.

Het enige middel, wat een klein beetje helpt, is een thermische onderbroek aantrekken, waardoor de huid wat droger blijft. Maar op een warme dag als gisteren is deze kwaal onvermijdelijk. Maar ook hierbij geldt: een likje Calendula balsem verzacht het schrijdende gevoel aanmerkelijk.

Maar dit soort ongemakken hoort bij de nasleep van de marathon. Wie dat niet wil, moet er niet aan beginnen. De marathon is niet voor mietjes.