Het staartje van de droogtraining

Het was gisterenavond een heerlijke zwoele zomeravond. Echt zo'n avond, waarop je heerlijk kunt sporten. Alleen dat ging met de zware bovenbenen op de dag na de marathon van Leiden niet. Maar dat had ik uiteraard al ingecalculeerd.
Na 's avonds in de tuin gegeten te hebben keek ik nog even naar Maartens moestuin. Als bibliothecaris moet je natuurlijk wel je klassiekers kennen.

Na dit informatieve programma van deze bioloog, die Maassluis als plaats van handeling in van veel van zijn romans heeft, pakte ik mijn Batavus Galibier om de benen nog even los te rijden.
Langs de Korte Vliet fietste ik naar "De Bult", waar ik verwachtte, dat Jaap de Gorter de droogtraining zou geven. Vanaf de gesloten kantine van Swift naar de top van de voormalige vuilnisbelt. Maar noch hier, noch bij de nieuwe trappen was een spoor van de droogtrainingsgroep van de IJVL te bekennen.
Ik wandelde het rondje, dat we normaal gesproken dubbel nemen bij het inlopen, in een rustig tempo helemaal af. Nu ik in mijn eentje liep hoorde ik pas, hoeveel noten de vogels in de begroeide bomen op hun zang hadden.

Ik haalde mijn fiets op en reed naar "Cronesteyn", waar op het schelpenpad de trainingsgroep mij tegemoet kwam gerend. Zij hadden onder andere oefeningen in de elastieken gehad.


In een rustig tempo fietste ik met Jaap achter de lopers aan. Wij hadden de dag ervoor immers samen anderhalve marathon gelopen.
Gezamenlijk gingen we terug naar het clubhuis van Wielrenvereniging Swift, waarna ik met Jaap huiswaarts fietste.

Ik had nog net het staartje van de droogtraining meegemaakt.