In dit gebied hebben Ada en ik vorig jaar een andere route gereden, maar we zijn wel in een paar plaatsen geweest, waar de Ronde van Frankrijk doorheen kwam denderen.
De plaats, die wij het best kennen is Turckheim aan het eind van het Fechtdal. Hier flitste het peloton aan voorbij, want ze waren bang, dat de nachtwaker van Turckheim hen staande zou houden.
Nu was het natuurlijk mogelijk om de hele Touretappe te bekijken, maar Ada had andere plannen. Het compost op de volkstuin moest gekeerd worden. We fietsten er naar toe, waarna ik mijn spierkracht aan mocht wenden.
Eerst moest ik de oudste compost op bepaalde plekken in de tuin op kleine hoopjes neerleggen, daarna moest ik het middelste compost van de ene bak in de andere overscheppen, waarna het meest verse compost weer in de net leeg geschepte bak moest komen. Tussen de vele krioelende wormen en pissebedden schoot er ineens een muis uit de compostbak.
Ik zweette als een otter. Na de thee ging ik naar huis om me te douchen, terwijl Ada zich uitleefde met haar groene vingers.
Zo kon ik zien, hoe de Duitser Tony Martin met een ellenlange solo de etappe won.
Afgelopen dinsdag was de etappewinst van Marcel Kittel de opmaat voor de zevenklapper van Duitsland tegen Brazilië was. Wellicht is deze etappewinst de opmaat voor het winnen van de wereldbeker. Maar ik vermoed, dat Argentinië ietwat taaier zal zijn....
De finale gaat trouwens tussen het land van de huidige Paus en de vorige Paus. Hoezo, geen zegen van boven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten