Na de enorme belangstelling, die hij kreeg met de televisieserie over zijn volkstuin, staat hij momenteel volop in de schijnwerpers, doordat "Een vlucht regenwulpen" momenteel centraal staat bij Nederland leest.
Geheel onbedoeld droeg ik mijn steentje bij aan 't Maarten 't Hartjaar. En dan vooral met de verwijzing naar zijn boek "De som van misverstanden".
De rest van de commissie Opleidingen van de IJVL ging akkoord met mijn voorstel om de praktijkavonden te houden op het gezamenlijke uur van de G-schaatsers van Leiden en Katwijk. Dat is namelijk rustiger dan het gezamenlijke trainingsuur van IJsclub "Voorwaarts" en de IJVL het uur ervoor.
Teneinde misverstanden te voorkomen, stuurde ik een mailtje naar Gerard van Tol, de coördinator van het G-schaatsen, met het verzoek, of hij de G-schaatsers in wilde lichten, alsmede Katwijk op de hoogte stellen van de komst van de SIC-cursisten.
Maar u raadt het al: Gerard heeft het mailtje nooit gelezen. Het mailtje is keurig verzonden naar zijn oude emailadres. De G-schaatsers waren zodoende niet op de hoogte van onze komst. En dat kregen we te horen ook.
Vooral Kevin en Joeri, de twee snelste schaatsers, mopperden de hele les.
"Welke idioot heeft dit verzonnen?"
Geheel naar waarheid biechtte ik op: "Ik!"
Toen werd het even stil. Dat bood mij de kans om uit te leggen, waardoor ik tot dit voorstel gekomen was.
Maar in de eerste plaats was ik gekomen om hen een goede training te geven met het oog op de Special Olympics op 29 november. En tussen de klaagzangen door lukte dat naar mijn idee behoorlijk goed. De glijstart, de bijhaal, de zijwaartse afzet, de Steigerung en de gewone start kwamen aan bod, maar de oefening, die het beste slaagde was starten bij de boarding, waarbij ik met een arm de hoogte van de boarding aangaf.
"Hier mag je niet boven komen!", gaf ik als opdracht mee. En als trainer kon ik volop genieten. Aan de overzijde van de baan zag je alleen aan de armzwaai, waar "mijn" G-schaatsers reden.
Ondertussen zag ik met enige regelmaat de SIC-cursisten langskomen. Iedere deelnemer had een andere oefening voorbereid, zodat ik een staalkaart aan oefenstof zag passeren. Ook hiervan kon ik genieten. We zijn immers allemaal bezig om te leren, hoe we anderen beter kunnen laten schaatsen.
Kennelijk was dit bij mij ook gelukt, want zowel Kevin als Joeri kwamen me bedanken voor de leuke les. Ondertussen waren Bert Staal en Gerard Driessen in gesprek met de coördinator van het G-schaatsen in Katwijk. Zij verzocht ons om volgende week niet op het uur van de G-schaatsers de SIC-cursus te beëindigen. Het verzoek was in dusdanige bewoordingen geformuleerd, dat het niet tot misverstanden kon leiden.
In de kantine van de Leidse IJshal werden de oefeningen van de cursisten geëvalueerd. Tevens werd besloten om de laatste cursusavond volgende week te vervroegen naar 7 uur 's avonds.
Het thema is dan foutenanalyse. Wat is de meest beperkende factor bij een schaatser? En welke aanwijzingen en oefeningen zou je als trainer geven om deze beperkende factor in de schaatstechniek op te heffen?
In het mailtje aan alle SIC-cursisten, inclusief degenen, die gisteren verhinderd waren, stuurde ik dit filmpje mee met de vraag "Bij welke verbetering gaat de schaatser er het meest op vooruit?"
Eén antwoord leidde in ieder geval niet tot welke vorm van misverstanden dan ook: "Geen idee waar ik dan zou moeten beginnen...."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten