ZAL MEER DAN LIJF EN GOED VERLIEZEN
DAN DOOFT HET LICHT....
Het "Van Randwijk-monument" in Amsterdam is een gedenkmuur met witte letters. De tekst op het monument is de slotregel van H.M. van Randwijks gedicht "Bericht aan de levenden".
Deze zin drukt in al zijn eenvoud en puurheid uit, waar wij moeten staan als er een aanslag gepleegd wordt op de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van drukpers.
Over de smaak en de inhoud van een satire mag je van mening verschillen en als je het er niet mee eens ben, dan ga je de strijd met de pen aan. Het letterlijk monddood maken van mensen is de methode van tirannen.
Hier mogen wij niet voor zwichten. Het grote probleem van (religieuze) tirannen is, dat zij meestal geen enkel gevoel voor humor hebben.
Deze knipoog naar het Mohammed-debat zullen zij vermoedelijk niet begrijpen: ga de strijd aan met messen aan je voeten in plaats van met messen in je handen. Train en train tot je de edele schaatssport onder de knie krijgt. Versla je tegenstrever met je voeten in plaats van met je vuisten. Je oogst er meer waardering mee. En de hoogste eer, die je in ons lage land kunt behalen, is niet het winnen van een Olympische medaille, maar het winnen van de Elfstedentocht!
Beul jezelf af voor dit goede doel en maak de droom van Mohammed Nasr waar.
Over één ding hadden we vandaag in ieder geval niet te klagen. Het weer werkte volledig mee aan de stemming in het land. Op een gegeven moment ging heel het land op deze kletsnatte dag gebukt onder de bewolking van de regenzone.
Desondanks wist Wierd Wagenmakers vandaag de wereld van zonnige kant te bekijken. Fer Vergeer kwam aanzetten met de kluunschaatsen van zijn vrouw. Hij wilde deze uittesten na de training van de "Krasse knarren": "Anders kan ik jullie niet bijhouden."
"Waar maak je je druk om", antwoordde Wierd tegen de man, die net als hij de 70 is gepasseerd: "Wij zijn bofkonten, dat we op onze leeftijd nog zo hard kunnen schaatsen!"
En zo is het maar net.
Zelf had ik net mijn slijpsteen naar de winkel van Ooms Sport in de Leidse IJshal gebracht met de vraag of Marjolein Donkerbroek deze voor mij de ruwe zijde "open" zou willen schuren. Deze was volledig dichtgeslibt met ijzervijlsel, waardoor ik veel te lang moest schuren. Uit arren moede ging ik met de ruwe zijde maar schuin slijpen op de botte plekken. Daardoor kwam de ronding in het midden hoger te liggen. Hierdoor kreeg ik het gevoel op hobbelig ijs te schaatsen.
Net als afgelopen dinsdag reed ik het eerste deel van de piramide technisch niet lekker. Ik kwam niet lekker in mijn slag. Dat kwam op beide dagen pas, nadat ik de 25 rondjes op kop gereden had.
Na afloop van de training ging Fer op de kabouterschaatsen het ijs op. Het eerste rondje ging moeizaam, maar elk volgend rondje ging het beter. Ook het pootje over lukte bij deze gezellige doordouwer. Alleen het uitdoen van de schaats lukte niet zo goed.
Ik hielp Fer daarbij, maar ik moest ook een paar pogingen wagen, omdat ik geen Salomons heb, maar op Rossignol-langlaufschoenen rijd.
"Nee", antwoordde ik: "Rossignol is het Frans voor nachtegaal. Het zullen dus wel Franse schoenen zijn"
"Dus jij rijdt met de Franse slag...."
Denk nu niet, dat met het einde van de training het verhaal afgelopen was. Wat dat aangaat kan ik Facebook parafraseren: "Er is een hoop gebeurd op Blogspot sinds de laatste keer dat je je hebt aangemeld. Hier zijn een paar meldingen over je vrienden die je hebt gemist."
Allereerst kon ik mijn slijpsteen ophalen bij Marjolein om vervolgens een warme chocolademelk met slagroom voor haar te halen in de kantine. Daar speelde zich bij het vertrek het volgende tafereel af. Jan van Schie en Aad van Tol hadden zo op het eerste oog dezelfde schaatstassen. Ongewild fungeerden deze tassen als een schaatsruilbeurs. Jan was er met de tas van Aad vandoor....
Na enig telefoon- en mailverkeer is het tenslotte allemaal goed gekomen op deze regendag met extra fietsritten naar de Vondellaan.
Dit beleefden we allemaal met de ruim 20 "Krasse knarren", die er vanmorgen wel waren. Maar er ontbraken er nog een paar op het appél: de Twee van Breda. Dinsdagmorgen ontsnapte dit duo aan het peloton en sindsdien zijn zij voortvluchtig!
U ziet het: wij zijn bofkonten, dat we dit allemaal mee mogen maken tijdens een gewone doordeweekse schaatstraining van de "Krasse knarren".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten