Hör mein Bitten, Herr

Vanmorgen hadden we een extra repetitie van de Leidse Koorprojecten. In de sport heeft dit de zweem van een straftraining, maar daar was absoluut geen sprake van. De oefenstof voor het project "Blest pair of Sirens" is echter dermate uitgebreid, dat we gewoon tijd te kort kwamen om alles fatsoenlijk in te studeren.
Met Ada fietste ik naar "De Helianth" om boodschappen in te slaan voor de komende week en van de Herenstraat was het nog maar een klein stukje naar de Lokhorstkerk. De opkomst was minder dan gebruikelijk, alleen de bassen waren verhoudingsgewijs goed opgekomen. Onder leiding van Wim de Ru zongen we "Hör mein Bitten, Herr" van Felix Mendelssohn Bartholdy helemaal door.

Het grootste deel van de repetitie besteedden we aan dit prachtige koorwerk. Bij de slottekst moest ik onwillekeurig denken aan het vliegtuig van Germanwings, dat deze week moedwillig tegen een Alpenwand aan is gevlogen door de co-piloot, die 149 anderen meenam in zijn zelfgekozen dood.
"O könnt ich fliegen wie Tauben dahin,
weit hinweg vor dem Feinde zu fliehn!
In die Wüste eilt ich dann fort,
fände Ruhe am schattigen Ort."
Ik kan me de angst van de inzittenden, die het vliegtuig in volle vaart op de bergwand af zien stormen, levendig voor de geest halen. Vermoedelijk zijn er nog heel wat schietgebedjes gebeden.
Ik weet meteen weer, waarom ik vliegangst heb: als er iets gebeurt, ben je als inzittende volkomen kansloos. Voor mijzelf is er dus absoluut geen sprake van "No more fear of flying".

Bij deze vliegramp was het Duitse Haltern am See de zwaarst getroffen plaats. Zestien scholieren en twee docenten van een Gymnasium in in deze plaats kwamen om het leven.
Nu wil het toeval, dat mijn vrouw en ik vorig jaar door Haltern am See gefietst hebben, toen we door het Lippetal fietsten. Ik citeer: "Langs de rivier de Lippe werd het landschap steeds glooiender. De klimmetjes werden steeds langer. Via Lippramsdorf trapten we naar Haltern am See, waar we een fietsenmaker vonden. Net voor de middagpauze haalde hij de verdikking bij de voorbagagedrager eraf. Het probleem van de modder was opgelost, het probleem van de regen niet.
In een ijssalon namen we latte macchiata, warme chocolademelk en 2 tosti's met diverse soorten kaas en ham, terwijl de regen flink naar beneden kwam zetten. Om 1 uur vervolgden we de weg door het stuwmeer, waarna we in een prachtig donker beukenbos kwamen."
Met de slachtoffers en hun nabestaanden nog in gedachten zong ik mee in deze prachtige hymne van Mendelssohn-Bartholdy, waar een paar muzikale instinkers in verstopt zitten.
Aan het slot zongen we nog eenmaal het "Pater Noster" van Hendrik Andriessen door.

Om 1 uur zat de extra repetitie er op. Over 2 weken hebben we weer de volgende geplande oefenmiddag van de Leidse Koorprojecten. Intussen kunnen we zo goed en kwaad als het gaat thuis verder repeteren op deze en andere liederen.