Om 10 over 9 verliet ik ons huis via de voordeur. Ik had de tweede 30 kilometertraining voor de marathon van Leiden voor de boeg. Er stond vrijwel geen wind, een voor de kuststreek niet alledaags verschijnsel en dat kleine beetje wind blies nog alle kanten op ook.
Ik was op weg naar Lisse, waar ik net als vorig jaar mee zou doen aan "Hollen door de bollen". Ik zou na 20 kilometer "inlopen" meedoen aan de 10 kilometer.
Langs de gebouwen van Endegeest liep ik in marathontempo door naar het Groene kerkje, waar ik onder de A44 doorging en over een slingerweg naar camping "Koningshof" liep. Daar sloeg ik rechtsaf en liep ik over de Elsgeesterweg naar Voorhout toe. De Elsgeesterweg is trouwens wat ze in Duitsland zo mooi "ein Geheimtipp" noemen. Langs dit zeer rustige slingerweggetje heb je aan de ene kant weilanden en aan de andere kant volop in bloei staande bollenvelden met tulpen en hyacinten. Zowel om te lopen als om te fietsen is het daar erg mooi. Maar niet verder vertellen, hoor!
In Voorhout liep ik door naar het huis van de familie Beenakker. Wim was er niet, maar bij oud-klasgenote Joke dronk ik een glas water, terwijl we even bijkletsten over het wel en wee van onze gezinnen. Na een minuut of 20 vervolgde ik de weg naar Lisse.
Ik liep via de Engelselaan. De meeste mensen denken trouwens, dat deze weg door de bollenvelden iets met Engeland te maken heeft, maar dan vergist men zich deerlijk.
Het is veel prozaïscher: het is gewoon de weg, die naar het buurtschap De Engel loopt.
Achteraf had ik veel beter linea recta naar Lisse door kunnen lopen, maar ik wilde nog even langs het prachtige bollenveld van mijn broer Kees toe. Hij was helaas niet aanwezig, maar de bloemenpracht was er wel.
Niet lang daarna zat ik op het parcours van Hollen door de bollen.
Vlak voor de Keukenhof sloeg ik rechtsaf. Ik liep honderden wandelaars met startnummer tegemoet. Halverwege deze weg zei een vrouw, wijzend op mij, tegen haar medewandelaars: "Hier kunnen we een voorbeeld aan nemen!"
Ik weet alleen niet, of ze mijn hardlopen bedoeld, of dat ze in mij een lichtend voorbeeld voor de mensheid ziet....
Tegen de route in liep ik de eerste 3 kilometer van het 5 kilometerparcours. Toen ik om kwart voor 12 aankwam reed een aantal deelnemers aan de toertocht van wielervereniging "Avanti" heel rustig naast me op weg naar wielerbaan "Ter Specke", omdat het startvak van de 5 kilometer al behoorlijk gevuld was. Een fietsster beklaagde zich: "Waarom plannen ze die lopen op zondag, de drukste dag van de week?"
Deze vrouw kan zo de gemeenteraad van Katwijk in!
Wie dat beslist niet zal doen is Jaap de Gorter, die mijn rugzak met mueslibollen had meegenomen. Na startnummer 302 opgehaald te hebben, at ik 2 bollen op, dronk een blikje cafeïnedrank en begaf me met mijn tweevoudige Elfstedenmaat naar het startvak, waar speaker Teun de Reede voor een goede sfeer zorgde, terwijl wij een minuut of 5 stonden te wachten.
Het eerste deel van het nu zeer mooie parcours kende ik op mijn duimpje. Na 2 kilometer moesten wij rechtdoor lopen. Na 3 kilometer haalde Jaap me onverwachts in. De reden voor deze onnatuurlijke actie zijnerzijds gaf hij me direct door: "Foto!"
.jpg)
En inderdaad, aan de kant van de weg stond een fotograaf met zijn telelens klaar om de honderden lopers goed in beeld te krijgen. Een kilometer verder verlieten we de weg en liepen we over een zandpad langs de bloeiende bollenvelden.
Terug op het asfalt stond een aanmoedigingsbord langs de kant van de weg: "Jaap en Rob, zet hem op!"
Nu wil het toeval, dat er in ons groepje van 5 lopers ook een Rob meeliep, dus we zaten helemaal goed.
Het is trouwens maar goed, dat deze tekstdichter Rob uitgekozen had in plaats van deze Leidse loper, want anders had de tekst zo uit kunnen pakken: "Jaap en Bert, dat wordt snert!"
Bij de drinkpost op 5 kilometer nam ik 2 bekers water. Met een kleine 27 kilometer in de benen kon ik wel wat vochtcompensatie gebruiken. Zodoende viel er een gat van ruim 20 meter tussen Jaap en mij. Het duurde bijna een kilometer, voor ik dit gat dichtgelopen had, want waar je bij andere lopers nog wel eens via een binnenbocht wat dichterbij kunt komen is dat met deze wiskundige, die gespecialiseerd is in de wet van Pythagoras, volstrekt onmogelijk. Sterker nog, hier loop je zelfs nog wat extra achterstand op!
Vlak voordat we de Keukenhof inliepen, liep Jaap met een groepje van mij weg. Volgens een medeloper met GPS hadden we 7 kilometer afgelegd in 34.15. Op de onverharde bospaden werd ik door diverse lopers ingehaald, maar desondanks kon ik nog steeds een redelijk vlak tempo vasthouden.
Op de atletiekbaan van "De Spartaan" moesten we nog driekwart ronde afleggen. Jaap lag een halve baan op me voor en finishte in 47.41, zelf kwam ik over de eindstreep in 48.39. We konden hier tevreden over zijn, temeer, daar we hier 20 tot 30 seconden van af mogen trekken omdat we die tijd kwijt waren voor we überhaupt over de startstreep waren.
Teun de Reede gaf me bij het passeren van de finish nog wat positieve feedback en noemde me "Een verschrikkelijk goede schaatser".
Nu gaat dat absoluut niet op bij de korte afstanden, maar bij een 200 kilometer heeft hij het wel bij het rechte eind.
Nu we het toch over ijs hebben: zelf was ik allang blij, dat ik niet dor het ijs gezakt was zoals bij de laatste kilometers van de Braassemloop.
Mijn tijd was bij de vrouwen goed geweest voor de tiende plaats. Edoch, bij de mannen eindigde ik als 64e.
Door Jaap werd ik netjes thuis gebracht terwijl uit de geluidsboxen Fisher Z schalde.
Het was met weinig wind en afwisselend bewolkt en zonnig weer een perfecte trainingsdag geworden.
Bert en ik lachend tijdens het hardlopen. Voor Bert is dat niet zo bijzonder, voor mij wel. Die andere lopers denken dat we gek zijn, maar ja: ik zie de fotograaf en maak even een tussensprintje om voor de foto voor Bert te lopen. We blijven tenslotte altijd 15
BeantwoordenVerwijderen