Gisteren werden we opgeschrikt door weer een boot vol vluchtelingen, dat in de golven van de Middellandse Zee verdween met mogelijk meer dan 900 slachtoffers.
Het is al een aantal keren voorgekomen, dat zo'n volgepakte boot kapseisde, doordat veel mensen naar een kant van de boot gingen omdat er een reddend schip in zicht kwam. De boot raakt dan uit het lood, schept vervolgens water en zinkt binnen de kortste keren.
Ik weet uit eigen ervaring, hoe dit gaat. In de warme zomer van 1975 gingen we met een groep vrienden een aantal keren roeien op de Westeinder plassen. Zo zaten we op een gegeven moment te schommelen in de stalen roeiboot. Deze schepte uiteraard water, waardoor deze dieper in het water kwam te liggen.
Alles was goed gegaan, ware het niet, dat een paar opvarenden de boot verlieten door overboord te springen en te zwemmen. Een goed plan, ware het niet, dat dat aan één kant van de gehuurde boot gebeurde. De andere zijde werd zodoende topzwaar, schepte veel water en zonk in een mum van tijd. Zo snel kan het gaan!
Daarmee houdt iedere vergelijking op. Waar wij destijds een hilarische middag beleefden bij het bergen van ons schip, daar is op de Middellandse Zee sprake van een vreselijk drama, waarbij wij machteloos toe moeten kijken en diep medelijden moeten hebben met het noodlot, dat deze vluchtelingen en hun nabestaanden getroffen heeft.
Er zijn mensen, die miljoenen aan deze ramp verdiend hebben. De medemenselijkheid heeft hier schipbreuk geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten