Stabiliteit

Ik was wat eerder dan gebruikelijk naar de Leidse IJshal gefietst. Zo kon ik wat langer voor mezelf op de bochten oefenen, voordat we met de "Krasse knarren" de gebruikelijke piramide zouden gaan rijden. Het trefwoord hierbij was stabiliteit.
Langzaam maar zeker begint het weer terug te komen. Desondanks liet ik in het begin het peloton van 14 "Krasse knarren" gaan. Ik zou boven mijn macht gaan schaatsen en ik rij lang genoeg mee in de Leidse IJshal om te weten, dat mensen, die sneller proberen te gaan dan hun techniek mogelijk maakt, vroeger of later onderuit gaan.

Daar ik mijn portie valpartijen dit jaar wel gehad heb, ga ik nu voor de veilige modus. Ik moet weer terug naar de basis. Eerst moet ik stabiel bochten kunnen rijden in een rustiger tempo, voordat ik de snelheid kan verhogen. De snelheid moet uit de techniek voorkomen.
Hoewel ik constant aan de staart van het peloton hing en met enige regelmaat zelfs daar niet, kreeg ik wel een flinke opsteker, toen ik de 5 kilometer op kop van het peloton voor mijn rekening nam. En zowaar, het ging niet onaardig.
De tweede helft van de training ging beter dan de eerste helft. Ik kreeg meer vertrouwen en daarmee ook meer stabiliteit. De schaatstechniek zit voor een groot deel ook tussen de oren. Wat dat aangaat zit ik voorlopig nog in de schemerzone.

Overbodig om te zeggen, dat de derde helft in de kantine er weer zeer stabiel uitzag....