Je maakt niet iedere dag mee, dat je ter plekke bent als een sporter een wereldrecord breekt.
Een kwart eeuw geleden was ik in "Thialf", toen Johann Olav Koss een flinke stap zette naar de prolongatie van zijn wereldkampioenschap allroundschaatsen door een wereldrecord te rijden op de 5 kilometer. Hij legde de afstand af in 6.41.73. Een dag later deed hij het dunnetjes over op de dubbele afstand, toen hij de 10 kilometer afraffelde in 13.43.54. Op vaste schaatsen!
Twee dagen nadat ik in een fikse sneeuwbui geslaagd was voor mijn rijexamen, reed ik met Joep Kapiteyn door een witte wereld mee naar Abbenes, waar mijn nicht Gina geregeld had, dat we met een bus schaatsfans mee konden rijden naar "Thialf".
In Heerenveen kwamen we in een vak met Noorse supporters terecht. Bij het voetbal leidt zoiets nogal eens tot hommeles. Bij het schaatsen gaat het er een stuk gemoedelijker aan toe. Nederlanders juichen net zo hard voor Noren of Zweden, als die een topprestatie neerzetten, en omgekeerd gebeurt hetzelfde. Na het wereldrecord van Koss proostte ik met een paar Noren. Bij een voetbalwedstrijd laat je dat wel uit je hoofd als een Duitser tegen Nederland heeft gescoord.
Het was in "Thialf" één groot kolkend feest. Carnaval is er niets bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten