"Ik heb deze week niks gedaan!"

Vandaag stond in mijn marathonschema de tweede 30 kilometer op het programma: de Omloop van Noordwijkerhout. Met mijn winterjas aan fietste ik in de niet zo harde maar wel koude noordwestenwind naar "De Schelft" door de Bollenstreek, die nu op zijn mooist is met bloeiende narcissen, hyacinten en tulpen.

Om kwart voor 10 had ik me ingeschreven en met startnummer 2214 op de buik gespeld vertrok ik om 10 uur naar de Leidsevaart, waar ik tot de huizenrij ter hoogte van het voormalige station van Lisse liep. Op de heenweg had ik de koude wind tegen, dus ik was blij, dat ik een lange schaatsbroek en een zweethemd met windbreker aan had.
Op de terugweg van de 9 kilometer "inlopen" stroopte ik mijn mouwen op. Met de wind in de rug en in het zonnetje was het nog best aangenaam. Maar halverwege Halfweg en Noordwijkerhout betrok het razendsnel en de laatste 2 kilometer begon het te regenen. Niet lang daarna ging de regen over in hagel.

Ik kan u vertellen, dat ik heel blij was, dat ik lange mouwen had!
In "De Schelft" droogde ik wat op. Dat is het grote voordeel van de hedendaagse sportkleding. Het is behoorlijk snel droog.
Onder een grauw wolkendek vertrokken we om 11 uur voor de halve marathon. Ik kwam een kleine 20 seconden na het startschot over de startstreep voor de 21 kilometer. De eerste kilometer liep ik in de grote meute mee. Wijs geworden vertrok ik wat rustiger dan bij de Braassemloop.

Al snel werd ik ingehaald door Marijke Rog van Voorschoten '97. Zij heeft ongeveer mijn tempo en loopt ook behoorlijk vlak. Als ik haar niet uit het oog zou verliezen, dan zou ik een redelijk goede tijd lopen.
Bij het fietspad aan de voet van de duinen aangekomen, kwam ik Arthur van Winsen tegen, die op zijn racefiets over de stoep de andere kant op ging. Een kilometer verderop haalde hij ons over de weg in met 2 wielrenners in zijn kielzog. Ik meende Jos Fugers in zijn blauw-wit gestreepte IJVL-shirt te herkennnen. De enige logische verklaring, die ik kon bedenken was, dat Arthur Jos had losgereden en hem opgehaald had om hem weer op sleeptouw te nemen. Uit welingelichte kringen weet ik, dat Jaap de Gorter zich volledig in deze verklaring kan vinden.

De eerste 5 kilometer ging in 26 minuten. Terwijl ik op kop van een groepje van een man of 6 liep, hoorde ik een loper achter me verklaren: "Ik heb deze week niks gedaan!"
Ik kon niet nalaten om te zeggen: "En vond je baas dat goed?"

Na het slappe "Hij had niets in de gaten" kwam er na een halve minuut alsnog een scherp antwoord: "Zolang hij doet, alsof hij me royaal betaalt, doe ik alsof ik hard werk."
Hard werken moesten we in de duinen met de wind tegen. De zon was doorgekomen, de mouwen waren weer opgestroopt en de 10 kilometer ging in 51 minuten, een versnelling ten opzichte van de eerste 5 kilometer. De derde 5 kilometer ging nog iets sneller: 1.15.41, exact de tussentijd van vorig jaar.

De laatste 6 kilometer had ik een licht verval. Ik finishte als 144e van de 228 mannen in 1.47.20 op ongeveer 100 meter van Marijke Rog. Dit richtpunt klopte dus, ook al kon ik de in de eerste kilometer opgelopen achterstand tijdens de daarop volgende 20 kilometer niet goedmaken. De nettotijd was 1.47.03. Vorig jaar was ik met 1.46.49 welgeteld 14 seconden sneller. Vooraf had ik voor deze tijd getekend. Achteraf ben ik er tevreden mee.

Ik ging bij mijn oudste broer Kees langs, die deze maand te zien is in het tijdschrift "Landleven". Bij hem at ik mijn mueslibollen op alvorens ik door de kleurrijke Bollenstreek naar de Sleutelstad trapte, waar ik nog even de w.c.'s schoonmaakte, voordat ik onder de douche stapte.
Dit kleine klusje kon er na 30 kilometer hardlopen en 38 kilometer fietsen nog wel vanaf. In het verleden waren er diverse boeren, die op de schaats naar de start van de Elfstedentocht reden, de Tocht der Tochten volbrachten en weer naar huis schaatsten. Daar melkten ze de koeien nog, voordat ze aan hun welverdiende nachtrust toekwamen.