Duurtraining

Voor een duurtraining mag je mij bij wijze van spreken 's nachts wekken. Nu valt de 200 meter niet in deze categorie. Ik sliep dus als een roos, toen Dafne Schippers een zilveren medaille won op de Olympische Spelen. Kwaad smeet ze haar spikes op de grond, terwijl ze zilver gewonnen had.

Als de eerste emotie weg is, dan komt het moment, waarop ze er toch van kan genieten. Verreweg het overgrote deel van de wereldbevolking zou er blind voor tekenen om op het tweede treetje te mogen staan bij de Olympische Spelen.

Gisterenavond verbaasden wij ons in de kantine van de ijsbaan in Leiderdorp erover, dat skeeleren nog steeds geen Olympische sport is, terwijl allerhande veel minder beoefende sporten wel in Rio de Janeiro op het programma staan.

Je kon merken, dat de zomervakantie weer op zijn einde loopt, want het was behoorlijk druk op de skeelerbaan. De wind was redelijk hard op deze warme zomeravond, maar niet zo hard als 2 weken geleden.
Van Jan Verlind hoorde ik, dat het 's ochtends door de veel hardere noordoostenwind moeilijk was om de zuidelijke bocht te houden. Willem van der Laan kon dit bevestigen: "Windkracht 4 bij oostenwind voelt aan als 6 Beaufort."
Hoe dan ook, ik heb gisteren een heerlijke skeelertraining gehad onder leiding van Tjeerd Siersma. Na het inrijden begonnen we met 3 Steigerungen over 100 meter, gevolgd door een drietal glijstarts. Daarna volgde een piramide van 5, 6, 7, 6 en weer 5 rondjes. Samen met Gera van Duijvenvoorde reden wij in een klein groepje de 12 kilometer in het avondzonnetje. Na de 18 kilometer hardlopen op zaterdag en de 10 kilometer trailrunning van gisteren kwam deze duurtraining als geroepen. Een sprinttraining was voor de spieren heel wat vervelender geweest.