In mijn jeugdjaren heb ik heel wat uren doorgebracht in "De Hobbit", zowel als barkeeper als als stamgast.
In die tijd praatte ik met een aantal andere jongeren met enige regelmaat over literatuur. Ik was een boekenwurm en zat in die tijd op de Frederik Muller Akademie, waar ik mijn eerste schreden zette op weg naar een langdurig verblijf in het bibliotheekvak.
Ad Huiberts tipte me toen: "Je moet "Waterschapsheuvel" eens lezen."
Ik heb het boek van Richard Adams destijds met veel plezier gelezen.
In die jaren werd "Watershipdown" verfilmd met het prachtige "Bright eyes" van Art Garfunkel als openingstune.
De rode draad in het boek is het gevaar, dat mensen voor konijnen vormen. Dat hebben mijn vrouw en ik kunnen merken, toen we op fietsvakantie waren in het oosten van Engeland. We waren in het land van zowel "Waterschapsheuvel" als "Topgear".
En die twee gaan niet zo goed samen. Het resultaat is verpletterend. Voor de konijnen althans.
Nu heb ik in de 38 jaar, dat ik op fietsvakantie ben geweest, in heel wat streken in Europa rondgereden, maar nergens heb ik zoveel doodgereden konijnen gezien als dit jaar in Engeland. Naarmate je noordelijker kwam, zag je meer en meer konijnen, wier snelheid te gering was om te ontsnappen aan de wielen van de bolides van "Top-Gear". In Lincolnshire was het al flink raak, maar Yorkshire spande de kroon. Af en toe leek het wel een massagraf voor de konijnen.
Dat laten ze alleen nooit zien in de folders, die deze prachtige streken van Engeland aanprijzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten