"Hij heeft het geleerd op een klein baantje in Leiden!"

Sprintwedstrijden zijn vaak spannend, doordat een fractie van een seconde bepalend is, wie er kampioen wordt. Gisteren was dat bij het Wereldkampioenschap Sprint in Calgary evenzeer het geval. De Hoogmadenaar Kai Verbij, die in januari de eerste Europese kampioen sprint was geworden, greep eveneens de wereldtitel met een wereldrecord puntentotaal, waarbij Kjeld Nuis een tiende seconde boven het wereldrecord van Shani Davis op de kilometer bleef steken.

Ondanks een vrij riante voorsprong ging het in de laatste ronde van de 1000 meter nog bijna mis, maar met een shorttrackactie kon Kai Verbij nog op de been blijven en zeer snel weer op sprinttempo komen.

De commentator van dienst sprak na afloop van de race over de bochtentechniek van de kersverse wereldkampioen de legendarische woorden: "Hij heeft het geleerd op een klein baantje in Leiden!"

Vanmorgen fietste ik om half 9 naar dat kleine baantje: de Leidse IJshal. Daar worden deze week iedere morgen schaatslessen gegeven aan kinderen. Het is immers Krokusvakantie. In totaal waren er 100 kinderen kinderen afgekomen op deze instuif. Samen met Jacob had ik een groep van 10 kinderen.
De basistechnieken van het schaatsen kwamen aan bod: het diep zitten, de zijwaartse afzet, het achterop zitten en natuurlijk niet te vergeten de valbeweging. Daarnaast konden de gebruikelijke valoefeningen waaronder de buikschuiver natuurlijk niet ontbreken.
Aan het slot deden we estafette met de grote mikadostokken, terwijl we vlak daarvoor aan de stok gereden hadden. Daarbij was een meisje gevallen en was ze in een klap 2 melktanden kwijt. Dat is mijn motto bij trainingen trouwens altijd: als je iets doet, dan kun je het maar beter goed doen!