De inzet was goed, de inzetten niet allemaal

Er stond vandaag een studiedag op het programma van de Leidse Koorprojecten. Samen met het Leiderdorps Kamerorkest en de 4 solisten zouden we alle koorpartijen doorzingen.

Op weg naar de Scheppingskerk in Leiderdorp haalden we de wekelijkse boodschappen bij "De Helianth" waaronder het zoutarme brood. Vanaf de Herenstraat fietsten we langs diverse opengebroken straten naar Leiderdorp toe, waar we onder leiding van Wim de Ru begonnen aan "Viva Verdi en Rossini".

We openden met "Messa di Gloria" van Giacchino Rossini. Na een aarzelend begin doordat het heel anders of je met een pianist oefent of met een heel orkest, ging deze gezongen mis heel aardig.
Het meest moesten we wennen aan het "Qui Tollis". Als je als eenvoudig koorzanger een minderwaardigheidscomplex op wilt lopen, dan moet je je spiegelen aan de tenor, die de solopartijen in "Qui Tollis" voor zijn rekening nam.

Het moeilijkste deel uit de "Messa di Gloria", de fuga "Cum Sancto Spiritu", liep beter dan verwacht.

Het tweede deel herhaalden we nog een keer, maar om kwart voor 12 hadden we alles doorgezongen. Een half uur eerder dan gepland hadden we de lunchpauze. We aten ons brood buiten op. Zo kon ik goed zien, of Frits van Huis aan kwam fietsen. Ik had met mijn Elfstedenmaat afgesproken. Hij zou het gesigneerde boek "Een onbegrepen doordouwer" van Henk Angenent op komen halen.

Nu wil het toeval, dat ik onlangs via een zwager een tweede exemplaar gekregen had. Dat was een leuk verjaardagscadeau voor Wim van Huis, de broer van Frits. De gitarist van "The Shoes" wilden we natuurlijk ook een gesigneerd exemplaar overhandigen.

Onder de troostende tekst "Voor Wim, die door omstandigheden de Elfstedentocht van 2012 moest missen" plaatsten wij vol mededogen onze handtekening.

Daar de repetitie werd hervat, moest ik helaas al vrij snel afscheid nemen van Frits. Het eerste nummer na de pauze was "Gloria all'Egitto" van Giuseppe Verdi. Voor Egypte mag het een glorieuze triomfmars zijn geweest, voor de bassen was het dat niet bepaald. Wim bedankte ons na de repetitie voor de inzet. Zelf was ik als lid van de baspartij wat kritischer: de inzet was goed, de inzetten niet allemaal. Dat gold ook voor "Brindisi".

Kortom: we kunnen niet op onze lauweren gaan rusten. De komende 3 weken moet er thuis nog flink geoefend worden. Denk nu niet dat ik een slavendrijver voor mezelf ga worden.

Ik doe het met veel plezier. Zingen is gewoon hartstikke leuk. Vooral als de inzet zich vertaalt in goede inzetten!