"The Armed Man" in stereo

Het was vroeg op gisterenmorgen. Doordat de NS een nieuwe spoorbrug over het Amsterdam-Rijnkanaal liet plaatsen, lag het treinverkeer tussen Leiden, Den Haag en Rotterdam en Utrecht er dit weekeinde uit. Dat betekende omreizen via Schiphol. Om op tijd in de Nicolaïkerk in Utrecht te zijn, moesten we om half 9 de trein naar de Domstad hebben. Dat hield in, dat ik om 8 uur mijn zoutarme brood bij "De Helianth" op mijn fiets op moest halen.

Alles lukte en om half 10 wandelde mijn vrouw en ik naar een nog rustig Utrecht naar de Nicolaïkerk, waar een half uur later de scratchdag van "The Armed Man" begon. Daar was het een stuk drukker. Je hebt niet iedere dag een koor van 400 man bij elkaar. Onder hen waren Bas en Nel Warnink, met wie wij 4 weken geleden bij de extra oefendag meegezongen hadden.

Het hele middenschip was bezet met aan de ene kant alten en aan de andere zijde sopranen en tenoren. Het Promenadeorkest zat in het midden en de bassen zaten pal achter het slagwerk. De kans om weg te dommelen was tot nul gereduceerd.

Dirigent Martin van der Bruggen was weer ouderwets in vorm en zette net als de vorige keer meteen bij het openingsnummer al de puntjes op de i. Dat deed hij met veel humor. Om het geluid te testen, dat hij een aantal medewerkers het en der in de kerk gevraagd om een wijsvinger op te steken als het goed was: "En beslist geen andere vinger!"

Voor de theepauze zat ik op de tweede rij met niemand voor me. Toen ik na de pauze een man voor me kreeg, die ruim een kop groter was dan mij, ging ik ook op de eerste rij zitten, pal achter de pauken en de tubalar bells.

Het orkest was erg goed en daar hadden de bassen veel steun aan, doordat we er pal achter zaten. Dat zong dus heel lekker. Om half 1 waren we halverwege de partituur gekomen. We lunchten in een hoek van de Nicolaïkerk, waarna we een stukje gingen wandelen. We liepen naar "De Heeren van Leeuw", waar we een tafel voor 4 personen reserveerden voor na het concert.
Na de wandeling begonnen de tenoren en bassen meteen aan "Save me from bloody man". Deze liep erg lekker.

Inmiddels waren de solisten ook gearriveerd, zodat we ook met hen konden oefenen of gewoon konden luisteren naar hun prachtige stemmen, zoals de vertolking van de Argentijnse Alexandra d'Espinoza in "Now the guns have stopped".

Ook de Irakese zangeres Baidar Al Basri zong een tweetal Arabische liederen, die perfect aansloten op "The Armed Man".

De bassen hadden de hele dag geluk, want de lastige partij "Christe Eleison" in het "Kyrie" werd een keer of 7 herhaald, doordat de fuga bij de andere partijen verderop in het lied niet lekker liep. Elk nadeel heb zijn voordeel.

Na de repetitie volgde een verkleedpartij met kleren uit de verkleedkist.

Over de uitvoering kan ik kort zijn. Deze ging gewoon heel erg goed. Natuurlijk zaten er wel enkele kleine schoonheidsfoutjes, maar dat is met een scratch onvermijdelijk. Enthousiasme maakte dat meer dan goed, zodat de 500 luisteraars konden genieten.  En ik kan het weten, want ik hoorde "The Armed Man" in stereo!
De paukeniste speelde bij het slotnummer met een houten hamer op de tubalar bells. Als ervaren sportman kon ik haar mededelen: "Dit is weer eens wat anders dan de man met de hamer."

Om kwart over 6 zaten Bas, Nel, Ada en ik aan een tafel in "De Heeren van Leeuw", waar we een gezellige maaltijd hadden met uitstekend eten, waaronder schorseneren, en drinken en enkele lachsalvo's.

Het was een prima afsluiting van een heerlijke zangdag.