Zelden in mijn leven heb ik zo'n zwaar duurblok afgewerkt. Het begon op 16 maart met de Bert Grotenhuis Bokaal, waar ik als tempobeul 495 rondjes op kop gereden heb.
Na 2 weken relatieve rust pakte ik de draad weer op met de Paashaaswijkloop, waar ik op Tweede Paasdag mijn eerste 30 kilometer liep. De zondag daarop volgde de tweede dertiger bij Hollen door de bollen om het trio gisteren vol te maken met de Braassemloop.
Natuurlijk ben ik fysiek moe van zo'n serie duurtrainingen binnen een maand tijd. Maar ik voel vooral een mentale moeheid.
Op dit moment moet ik er niet aan denken, dat ik tussen de bedrijven door volgende week nog een halve marathon moet gaan lopen. Maar hier moet ik niet aan toe geven. Deze week moet ik mijn lichaam voldoende rust geven om te herstellen.
Een paar kortere duurlopen staan op het programma. Niet dat deze veel toe zullen voegen aan de conditie. Deze zijn vooral bedoeld om de spieren soepel te houden.
Wel besef ik nu, dat als ik nog een of twee maanden met dit trainingsprogramma door zou gaan, dat ik dan richting overtraining zou gaan.
Zo ver is het gelukkig nog lang niet. Ik ben duursporter genoeg om te weten, wanneer ik gas terug moet nemen.
En ik weet ook, hoe ik mezelf weer mentaal op kan laden. Als het lichaam voldoende hersteld is, dan komt de mentale fitheid ook wel weer terug.
Want ik mag stiekem wel een beetje trots zijn op mezelf. Er zullen niet zo veel zestigers zijn, die zo'n pittig duurblok gezond afwerken. En dat geeft natuurlijk wel weer een mentale opsteker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten