Een blauwe maandag

De wekker stond op half 6. Dat was volstrekt overbodig, daar ik om 5 uur al wakker was.

Ada en ik gingen er meteen uit en na wat fruit gegeten te hebben , laadden we de fietsen op. Om 6 uur fietsten we met 43.682 kilometer als totaalstand naar Leiden Centraal, waar we de trein naar Schiphol pakten. Om 7 uur hadden we daar de intercity naar Arnhem. Daar begon onze fietsvakantie.

Over de nieuwe brug staken we de Rijn over. Het fietspad langs de dijk volgden we tot Huissen, alwaar we met het veerpont werden overgezet.

Door het rivierenland met zijn dijken en uiterwaarden fietsten we naar Pannerden. Hier konden we op het terras van "De Oude Waal" genieten van cappuccino, een glas koude melk en 2 stukken appeltaart. Dat kwam mooi uit, want we hadden de halve liter melk thuis in de koelkast laten staan.
Op het terras raakten we aan de praat met 2 andere fietsers, van wie Koblenz het reisdoel was.

Na ons ingesmeerd te hebben vervolgden we in het warme zonnetje onze weg over de dijken naar Tolkamer en Spijk, waar we de Duitse grens passeerden.

In Emmerich hadden we onze tweede pauze. Op een grote steen in het parkje langs der Rhein aten we een paar boterhammen en een stuk komkommer, nadat ik in de plassen bij het fonteintje de hondenpoep van mijn sandalen af had laten spoelen.

Klokslag 12 stapten we weer op de fiets.

In de zon reden we over een slingerende dijk. Gelukkig hadden we de wind tegen, want dat zorgde voor enige verkoeling. Via Dörnick kwamen we in Praest, waar Ada op een bank in het speeltuintje een uiltje knapte op deze letterlijk blauwe maandag.

Via Bienen slingerden we naar Rees toe, waar we bij een Bäckerei een Mlichkaffee, een jus d'orange en 2 stukken appel-notentaart nuttigden.
We pedaleerden verder naar Haffen door het dorre Duitse land. Hele weilanden zagen er geel uit in de brandende zon.

Onderweg naar Wesel deden we haasje over met 6 Duitse fietsers. Telkens kwamen we elkaar tegen na een korte drinkpauze. In totaal dronken we ieder 3 bidons leeg.

Aan de overzijde van de Rijn zagen we Xanten liggen met zijn karakteristieke kerk met 2 torens. Hoewel mooi gelegen aan der Rhein sloegen we deze grootste camping van Europa over. We hadden niet zo'n behoefte om hutje-mutje onze tent op te zetten. Temeer daar vlak bij Wesel een kleinere camping was.

Daar aangekomen zagen we, dat het een camperplaats was. Hoewel we langzamerhand wel een slaapplaats wilden hebben, was het alternatief van 5 kilometer terugfietsen weinig aanlokkelijk.

In het boekje "Fietsen naar Praag" stond aan de andere kant van Wesel nog een camping getekend. Navraag bij het Tourist Information leerde ons, dat dit een camping alleen voor caravans was.
Op de Grosser Markt namen we eerst een ijsje, dat we in de schaduw nuttigden.

Het vervolgtraject bracht ons trouwens veel schaduw. Vanuit Wesel reden we door de Drevenacker Dünen, een gemengd bos door een glooiend terrein. We slingerden over verharde en onverharde paden naar Krudenburg toe. Hier staken we de Lippe over.

Langs het Wesel-Datteln-Kanal trapten we naar Gartrop, waar we afbogen naar Campingplatz "Kleinsteinberg". Hier konden we na 111 kilometer onze tent op hetzelfde veld als 4 jaar geleden opzetten. Het gras was geel, dat dan weer wel.

Ada ging als eerste douchen, terwijl ik de Eureka Susten 3XP inrichtte. Daarna was het mijn wasbeurt, terwijl mijn vrouw de macaroni met groente van eigen tuin kookte. Met de Krombacher Radler was het een eenvoudige doch voedzame maaltijd.

Na de vaat leste ik de dorst op deze zwoele zomeravond met Veltins Pilsener. Ada begon aan "Het pauperparadijs" van Suzanne Jansen, terwijl ik het dagboek bijwerkte en begon in "Korte verhalen" van Nederland leest.

De vakantie was in ieder geval goed begonnen op deze hemelsblauwe maandag.