Negen moeders

Verreweg de meeste mensen hebben één moeder, hoewel het aantal mensen met een tweede moeder ook niet onaanzienlijk zal zijn. Maar ik vermoed, dat er niemand op deze aardbol aan mij kan tippen. Ik had namelijk negen moeders.

Mijn wieg stond namelijk in een katholiek gezin in de tijd van het RijkeRoomsche Leven. “Laat de kinderen tot mij komen” stond bij mijn ouders hoog in het vaandel en deze levenshouding werd rijk gezegend. Ik kom dan ook uit een gezin met dertien kinderen. Een zusje is als baby in de Tweede Wereldoorlog door ziekte gestorven. Haar heb ik dus nooit gekend. Mijn andere zussen daarentegen des te meer.

Door een wonderlijke speling van het lot had ik bij mijn geboorte na twee broers namelijk acht zussen boven me. Nu is het in een groot gezin niet ongebruikelijk, dat oudere broers of zussen een deel van de opvoedkundige taken van de ouders op zich nemen. 

Nou, dat heb ik geweten. Mijn zussen hadden het plan opgevat om van mij eenmodelkind te maken. De geleerden zijn het er nog niet over eens, of dit geslaagd is.

Hoe dan ook, ik heb in ieder geval een uitmuntende vooropleiding genoten voor mijn beroep als bibliothecaris, een vakgebied waar mannen schaars gezaaid zijn.

Nu zijn er diverse boeken verschenen met titels als “Geboortevolgorde enpersoonlijkheid”. In geen ervan is het experiment met negen moeders opgenomen. Als mannelijk proefpersoon heb ik zodoende al vroeg in mijn leven geleerd, dat je het toch niet iedereen tegelijk naar de zin kunt maken en dat je daarom maar beter je eigen gang kunt gaan. Daarnaast heb ik een levenslange afkeer voor betutteling ontwikkeld.

Maar voor de rest kan ik het nog prima vinden met mijn zussen. Mijn moeder is in 1991 overleden. Ik heb dus nog acht moeders over. Dat ligt volgens mij nog steeds boven het landelijke gemiddelde.