Rugpijn

Sinds zondagmiddag heb ik een beetje last van rugpijn. Niet altijd gelukkig en zeker geen erge pijn. Meer een zeurderig gevoel. Ik kan verder alles, maar ik doe wel rustig aan.
Gisterenavond ging ik op de fiets naar de skeelerbaan in Leiderdorp, waar ik training kreeg van Willem van der Laan, de schrijver van de thriller "Spoordood", een prima boek om mee te nemen als u op vakantie gaat.

Zelf zat ik niet op dood spoor, maar echt van harte ging het niet. Bij skeeleren moet je net als bij het schaatsen diep zitten, waardoor er meer druk komt op met name je onderrug, precies op de plek waar ik zondagmiddag bij het wegbrengen van een fiets met een lekke band een spiertje verrekt heb.

Dat ik vaak met afstand de langzaamste skeeleraar op de baan was, kon me niet deren. Juist als je een lichte blessure hebt, moet je goed naar je lichaam luisteren. De neiging is om door die gevoelige plek te ontzien, je op een andere plek je lichaam teveel gaat belasten, zodat je daar dan een nieuwe blessure kan ontwikkelen.
Voorzichtigheid was dus troef. Sommige oefeningen deed ik dus maar half of op halve kracht. Ik wilde niks forceren. Dat is goed gelukt, want de pijn in mijn rug werd niet erger.

Dat gold niet voor het carousselrijden, dat mede door mijn inbreng volledig de mist in ging. Succes kent vele vaders....
Ik stopte een minuut of 10 eerder dan de rest van de groep. Je moet weten, wanneer je gaat forceren en ik zat dicht tegen dat punt aan. Ondanks alles heb ik lekker getraind. De neiging om niets te doen als je ergens wat pijntjes hebt, is groot, maar onbelast bewegen is vaak een beter medicijn.
Na de training praatte ik in de kantine van Vereniging IJssport Leiderdorp een uur lang met Jan Verlind. De gezelligheid, die bij schaatsen en skeeleren hoort, sloeg ik niet over.