Gelukkig staat het standbeeld van de drie schaatsers, dat vervaardigd is door beeldhouwer Gerard Brouwer, nog steeds op zijn plek op de brug over de Does.
Terwijl Rob de foto's aan het maken was, kreeg hij van een oudere dorpelinge te horen, dat we het schaatsen voorlopig kunnen vergeten.
Me dunkt, dat dit een juiste conclusie is. Met enige weemoed denk ik terug aan de jaren, dat we wel de Molentocht konden schaatsen vanuit Hoogmade.
Wat opvalt is, dat de schaatsers zijn getooid met een Pietenmuts.
Door het gebruikte steen kunnen we door die mutsen plompverloren verzeild raken in de Zwarte Pietendiscussie. Wat mij betreft is dat volstrekt overbodig.
In mijn jeugdjaren, toen ik nog bij DIOS in Nieuw-Vennep voetbalde, speelden er in het eerste elftal twee spelers, die getooid waren met de naam Piet Vastenhout. De een had zwart haar, de ander wit. Om hen uit elkaar te houden, werd de ene "Zwarte Piet" en de andere "Witte Piet" genoemd.
Bijnamen waren in die tijd in ons dorp gewoon en niet gemeen bedoeld. Zonder diep in mijn geheugen te hoeven graven kan ik uit mijn klas uit de jongensschool zo een aantal bijnamen oplepelen: "Lange", Eikel", "Aagje", "Robbus" en "Laus".
Zelf kreeg ik "Kikker" als bijnaam. Over de herkomst ervan tast ik enigszins in het duister. Het schijnt, dat een neef van me ooit ruzie had met een buurjongen. Deze neef werd toen uitgescholden: "Kikker!" Het verhaal gaat, dat sindsdien iedere Breed op de lagere school "Kikker" werd genoemd, maar daar kan ik niet voor instaan.
Bij de anderen is het weggegaan, bij mij niet. Denk niet, dat ik daar mee zat. Het was een Geuzennaam. Zolang ik in Nieuw-Vennep woonde, en onder vrienden nog steeds, noemde ik mezelf "Kikker".
Soms past een bijnaam gewoon bij je.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten