65+-loop

We leven in bizarre tijden.

Gisterenavond viel ik naast mijn vrouw in slaap, vanmorgen werd ik wakker naast een 65-plusser.

Dat krijg je ervan, als je met een oudere vrouw trouwt. Omgekeerd levert trouwens ook problemen op.

Nu is het grote voordeel, dat Ada behalve oud ook wijs is.

Ze staat me dan ook met raad en daad terzijde en neemt het leven, zoals het komt.

Voordat zij naar haar werk ging, ontbeten we samen.

Nadat mijn vrouw op de fiets vertrokken was, trok ik mijn sportkleding aan en ging ik mijn gebruikelijke 11 kilometer lopen.

Ik liep naar het rustige weggetje, waar ik tijdens 3 maal heen en weer lopen kwam ik 3 auto's en 2 fietsers tegen. Uiteraard stapte ik netjes aan de kant. tijdens het passeren vroeg een fietsster: "Woon je hier in de buurt?"
"In de Stevenshof", antwoordde ik.
Daarop zei ze: "Vandaar. Ik zie je wel vaker."

Wat ik zag was een variëteit aan vogels. Meeuwen, meerkoeten, waterhoentjes, eenden, kraaien en spreeuwen. Op een gegeven moment hoorde ik een kabaal in de lucht. Duidelijk kieviten. Dat klopte. Een paar kieviten joegen een buizerd weg. Om beurten vloog een kievit hoog boven een buizerd en maakte een duikvlucht met de scherpe snavel als een soort speer. De buizerd koos het hazenpad.

Ik liep ook 6 keer langs een paar boerensloten, die haaks op de weg stonden. In de ene sloot liep een blauwe reiger, die af en toe een hapje uit het water viste, in de andere deed een lepelaar hetzelfde.

Daar mijn vrouw gevraagd had, of ik postzegels wilde halen, liep ik de stille weg een maal minder, maar liep ik in plaats ervan naar de Bruna in de Stevenshof.

Dat deed ik dan ook met liefde en van harte.

Thuis gekomen douchte ik me. Nadat ik me net had afgedroogd, hoorde ik, de deurbel. Gelukkig had ik net genoeg tijd om mijn onderbroek aan te trekken. Men mocht eens denken, dat ik niet alleen natuurliefhebber ben....

Minimaal gekleed nam ik het prachtige boeket bloemen van mijn broers en zussen voor de kersverse 65-plusser in ontvangst.