Geen rozen zonder doornen

Het weer tapte uit een ander vaatje. Het regende dan ook vrij langdurig.

Verder was het niet echt warm te noemen.

Vanmiddag fietste ik met een pittige wind tegen met mijn vrouw naar de volkstuin.

Dat deed ik met mijn oude Batavus Jakima met de fietskar. We moesten een tegel van 50 bij 50 centimeter vervoeren. Achterop de fiets is dat wat lastig, dus kozen we voor de veiligste transportwijze: de een kwart eeuw oude fietskar.

Doordat het niet zulk mooi weer was, was het rustiger op de fietspaden. Dat kwam goed uit met dit zwaar transport.

Op de tuin aten we ons lunchpakket op, waarna Ada aan de slag ging met het poten van planten en ik takken zou knippen voor op de paden. Dat klonk makkelijker gezegd dan gedaan. Bij het pakken van een stapel takken greep ik in diverse doornen.

Een bekend spreekwoord luid: geen rozen zonder doornen. Dit is waar, maar omgekeerd ook: doornen zonder rozen. En daar had ik vandaag mee te maken.
Met tuinhandschoenen aan ging een gewaarschuwd man, die voor 2 telt, aan de slag. Dat ging stukken beter. Vanavond ga ik eerst maar eens onderhandelen over gevarengeld.

Om half 5 vond ik het welletjes oftewel tijd om te gaan.