Gisterenavond verzorgde Jaap de Gorter de droogtraining van de IJVL. Het was een training uit mijn hart gegrepen, want de schaatsplanken werden voor het eerst dit seizoen uit de containers bij "Swift" gehaald. Mijn favoriete oefening!
Dit hield wel in, dat de droogtraining op "De Bult" plaats zou vinden en niet in het Romeinse fort. Na de schaatsplanken tussen de brandnetels aan de ene kant en de doornstruiken aan de andere kant door naar het grasveld naar boven gesjouwd te hebben, liepen we een rondje van 650 meter in.
Daar Hans Boers met enige vertraging aan zou komen, zou hij ons vermoedelijk mislopen. Derhalve liep ik naar het clubhuis van "Swift". Daar zag ik zijn auto wel staan, maar Hans niet.
"Die is al naar het Romeinse fort", dacht ik, en ik liep de kilometer er naar toe. Daar was hij niet, dus ik liep onverrichter zake terug naar "De Bult", waar de rest van de groep sprongoefeningen op de trappen deed met aansluitend een meter of 500 lopen. Hans was hier ook, dus ik was degene, die mis was gelopen!
Dat ik de sprongoefeningen daardoor gemist had, vond ik zelf geen gemis. De krampscheuten van zaterdag zaten nog in mijn hoofd. Niks forceren dus. Ik deed dus op de trap, waarvoor deze bedoeld is: omhoog lopen.
Na een warme dag hadden we een zwoele zomeravond, dus dat werd behoorlijk zweten. Zeker bij het schaatsplanken. Jaap had een piramide van 30, 60 en 90 seconden opgesteld. De ene helft ging touwtjespringen, de andere op de planken.
Ik begon daar mee, zodra ik de sokken over mijn schoenen had aangetrokken en bleef continu de schaatsbeweging uitvoeren, ook als de anderen pauzeerden. Ik was zo'n 10 minuten bezig met deze zware oefening.
Maar goed, ik sloeg het touwtjespringen over met het oog op mijn linkerkuit. In plaats daarvan deed ik 10 minuten continu schaatsstappen. Het asfalt van het pad werd rondom mij nat van het zweet, dus ik liep de kantjes er niet vanaf. Na een rondje uitlopen zat de droogtraining er op.
Tijd voor een nattraining. Met Jos Drabbels, Andrea Landman en Jaap de Gorter fietste ik naar café "Plantage", waar Wil Verbeij al op het terras zat. Met een groot deel van de Elfstedenploeg van 11 februari 2012 hadden we een gezellige afsluiting van de droogtraining.
De noodzakelijke vochtcompensatie deden we middels "'t IJ van de Duvel", een heerlijk zomerbiertje.
Dit maakte de tongen los. Op een gegeven moment kwamen we te praten over Covid-19. Eén van de meest kenmerkende symptomen is het verlies van reuk en smaak.
Zodoende voelde ik mij gedwongen om een bekentenis te doen: "Ik heb mijn hele leven al smakeloze humor!"
Met de nodige lachsalvo's zaten we heerlijk op het terras van café "Plantage". Wat dat aangaat zaten de terrasstoelen stukken comfortabeler dan de troon van de koningen van het Huis Plantagenet.
En bij ons ging het er stukken gezelliger aan toe dan bij het koninklijk geslacht Plantagenet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten