Een misverstand en "Oh, wat fijn!"

Vandaag en gisteren heb ik aardig lopen sjouwen. Daar de conciërge op vakantie is, mag ik 3 weken voor chauffeur spelen. Daarbij gaan er heel wat kilo's door mijn handen bij het wisselen van de kratten in de filialen en op de scholen. Geen probleem. Van jongs af aan heb ik bij Breed Transport gezien, wat je moet doen om een vracht te vervoeren.

Vandaag was ik de hele dag in de weer met het transport van bibliotheekboeken, gisteren alleen 's ochtends. 's Middags stond ik op de Hoofdbieb in de uitlening. Door een misverstand stond ik aanvankelijk alleen in de uitlening.

In het begin was het best druk, zodat er soms 3 klanten op mij moesten wachten. Ik kon mij gelukkig verdedigen met het sterkste argument: "Ik kan geen 2 dingen tegelijk. Ik ben een man!"

Nadat de verlate collega zich gemeld had, hoefden we ons de rest van de middag niet te vervelen. We hadden precies genoeg tijd om alles weg te werken.
Vandaag moest ik uit een ander vaatje tappen. Ik had voor mezelf een perfecte ronde langs 21 scholen uitgestippeld, waarbij ik de Koningin Julianabrug mis kon houden.

Door de invoering van eenrichtingsverkeer op de Buitensluis en in de Zanderij, moest ik plotsklaps de route aanpassen en her rondje andersom rijden. Door reeds bestaand eenrichtingsverkeer in de woonwijken betekende dit extra kilometers rijden. Omrijden dus.

Daar ik ook langs de filialen moest rijden, koppelde ik de filialen en de scholen aan elkaar. Vanmorgen werkte ik de noordkant van de gemeente Katwijk af, vanmiddag de zuidkant. 
Daar het de eerste keer na de schoolvakantie was, had ik bij iedere school een volle krat, bij een zevental scholen 2 en 1 school moest ik zelfs 4 kratten brengen. En laat dat nu precies de school zijn, waar je het langst moest wandelen om bij de bibliotheek te komen na 2 trappen beklommen te hebben! Als dit geen krachttraining is....

Doordat een doorgaande weg was afgesloten, liep ik een meter of 500 met een krat in handen naar de desbetreffende school. Daar hoorde ik, dat er een sluipweg naar de school was.

Als klap op de vuurpijl mocht ik een boekenkast van de ene school naar de andere verhuizen. De kast was echter net te groot voor de laadruimte van de biebauto.

Met een touw om de trekhaak borgde ik de achterklep. Ik had alleen geen vlag om het plaatje compleet te maken. Maar ja, je krijgt niet alles in het leven op een presenteerblaadje aangereikt.

Denk niet, dat het vandaag kommer en kwel was. Verre van dat. Op één van de scholen werd ik zelfs door een jonge onderwijzeres onthaald met de woorden: "Oh, wat fijn!"

Bij navraag bleek ze de nieuwe bibliotheekboeken te bedoelen....
Maar geen nood: ik ben tevreden met mijn eigen onderwijzeres!