De gekke Giro

Bij de titel "De gekke Giro" denken de ouderen onder ons wellicht aan de reclame, die John Cleese in een grijs verleden maakte voor giroblauw.

Of anders aan Koot & Bie, die als Simplisties Verbond de giro aanprezen.

De wielerliefhebbers denken heden ten dage bij de term "giroblauw" veeleer aan de blauwe trui in de Giro d'Italia, die de leider in het bergklassement mag dragen.
 
De titel slaat op de tot nu toe knotsgekke editie van de Ronde van Italië. Het gebeurt bijna nooit, dat de 3 topfavorieten in een van de 3 grote ronden in de eerste week de strijd al moeten staken. Maar dit jaar wel. De winnaar en de nummer 2 van Tirreno-Adriatico, Simon Yates en Geraint Thomas, moesten door een coronabesmetting en een valpartij, de Giro verlaten. De winnaar van het jongerenklasement, Aleksandr Vlasov, viel na 2 dagen ziek uit, terwijl zijn ploeggenoot Miguel Angel Lopez, die een geweldige Tour de France reed, in de proloog keihard onderuit ging en zode eerste uitvaller was.

De eerstgenoemde 3 renners had ik in mijn Giroploeg. Normaal gesproken ben je dan kansloos, maar ik sta nog op een 327e plaats in een veld van 4726 deelnemers. Dit dankzij het sterke rijden van Joao Almeida, Filippo Ganna, Wilco Kelderman, David Ballerina, Andrea Vendrame, Diego Ulissi en Fausto Masnada. Op een gegeven moment stond ik op de 122e plaats.

Ik had zelfs in de Top 100 kunnen staan als ik een gelukkiger hand van wisselen had gehad. Filippo Ganna en Alex Dowsett stonden reserve op het moment, dat ze een etappe wonnen. Ik heb mezelf zodoende een punt of 80 door de neus geboord.
Het is wat dat aangaat een onvoorspelbare Giro, juist door het ontbreken van favorieten. Want verrassingen maken de sport juist leuk. De Giro kan niet gek genoeg zijn!