Een volle vrijdag

Wie denkt, dat ik me als pensionado aan de kunst van het luieren overgeef, vergist zich deerlijk.

Gisteren had ik het behoorlijk druk. 's Ochtends ging mijn vrouw een schaatsles nemen in de Leidse IJshal. Ik fietste met haar mee naar de Vondellaan en reed toen door naar de Herenstraat, waar ik bij "De Helianth" boodschappen deed.
Op de terugweg fietste ik naar fietsenmaker Van Vliet in Voorschoten, daar mijn versnelling af en toe haperde bij het terugschakelen. Dat bleek te liggen aan een knik in de kabel. Daar deze door het frame naar het achterwiel loopt, kost de vervanging iets meer tijd. Volgende week breng ik de Batavus Galibier even langs voor de reparatie.
Na thuis wat klussen op de computer gedaan te hebben, fietste ik om kwart voor 4 naar de IJshal, waar ik 2 uur achter elkaar schaatsles ging geven. Het uur van de Buitenschoolse sport was behoorlijk druk. Ik had een groep van 20 kinderen van behoorlijk uiteenlopend niveau. Er was een meisje bij, dat ver achter alles aan sukkelde. Deze kun je niet aan haar lot over laten, maar je kunt de rest ook niet vergeten. Dat vergt nogal wat kunst en vliegwerk.

Maar als je bijna 30 jaar schaatstraining geeft, dan wordt je wel vindingrijk. Ik reed achteruit voor het meisje uit en kon de passerende kinderen van mijn groep dan ondertussen aanwijzingen geven. 
Bij de wisseling van de wacht tussen de Buitenschoolse sport en de IJVL sprak ik met een van de ouders, van wie het kind een paar lessen had gemist. Deze ouder was positief getest op corona.
"Heb je er veel last van gehad?"
"Ik had alleen een lichte verkoudheid", kreeg ik te horen.
En dat is natuurlijk ook het verraderlijke van corona. De een merkt er bijna niets van, anderen worden er doodziek van en overlijden er soms aan.

Met 6 kinderen in mijn groep had ik bij de IJVL een rustige training, waarbij ik veel oefeningen op kon geven en persoonlijke aandacht. Op de binnenbaan kregen de kinderen van de IHCL training van Jeroen Straathof, de eerste wereldkampioen op de 1500 meter. Je eerste trainer zal maar een wereldkampioen zijn!
Deze trainer zal dat niveau nooit halen, maar volgt de verrichtingen van Tijmen Snel wel op de voet. Op het NK afstanden 5e op de 500 meter en 4e op de 1500 meter. Ik was zijn eerste trainer en hoewel ik redelijk kan schaatsen, da ik niet beweren, dat ik een geweldige techniek heb. Toch hoeft deze start een goede klassering dicht tegen de wereldtop niet in de weg te staan.


Om half 8 at ik met Ada naar "Vroege vogels", dat was gewijd aan de duinen bij Schoorl. Daar zijn we diverse keren geweest en dat gebied heb ik ook een aantal keren gezien vanaf het zadel van een mountainbike.

Na de vaat gedaan te hebben, werkte ik nog wat dingen bij op internet en zag een mailtje, waarin stond, dat Ton Scholtes was overleden.

Deze gepensioneerde huisarts schaatste een paar jaren met enige regelmaat mee met de "Krasse knarren". Daarnaast was hij ook actief betrokken bij de acties voor de komst van een 333-meterbaan in Leiden. Hierbij wens ik de nabestaanden veel sterkte toe. Ton, rust in vrede.

En zo eindigde een volle vrijdag met een leeg gevoel.