vrijdag 4 september 2009

De slufter van Schoorl

Vorige week heeft een grote bos- en heidebrand een enorm natuurgebied bij Schoorl in de as gelegd. Huizen werden ontruimd, van een bos van 70 jaar oud bleef bijna niets meer over. Brandweerlieden uit de hele provincie Noord-Holland waren in de weer om de brand te blussen. 
Dat ik op dit weblog de bosbrand bij Schoorl aanhaal, is niet zonder reden. Met de trainingsgroep van de IJVL heb ik daar een paar keer wezen mountainbiken. Hier een verslag uit november 1998, dat een goed sfeerbeeld geeft van zo'n dag mountainbiken. Met 9 IJVL-ers en 1 autochtoon trokken we naar Schoorl, waar we bij een fietsenmaker 10 mountainbikes huurden. 
Na de zadels op de juiste hoogte te hebben gezet, vertrokken we naar het centrum van Schoorl. Daar aangekomen hebben diverse personen inkopen gedaan bij Super de Boer. Jaap de Gorter ontdekte, dat het niet handig is, om als een van de weinigen een rugzak mee te nemen, want 2 kilo bananen en diverse Extrans waren zijn deel, naast de diverse broodzakjes, die hij al meezeulde. 
Onder leiding van Pieter uit Schoorl reden we over een fietspad naar een 14 km lang mountainbikeparcours. In de duinen was het schitterend. Vooral de berijpte heidevelden onder een laagstaand winterzonnetje waren van een ontroerende schoonheid. De eerste klimmetjes leverden geen problemen op, maar de afdalingen was wel even wennen op deze bevroren ondergrond. 
De eerste klim was op een stuk, dat voor fietsers verboden was, naar het uitzichtspunt over de slufter, die vorig jaar in de Schoorlse duinen gegraven is. Pieter Smit was de enige, die op de mountainbike naar de met een dun laagje ijs bedekte slufter reed. Volgens mij ging hij kijken, hoe hij zoiets in de zeereep bij Katwijk kan doen, zodat hij Katwijk onder water kan zetten. Met zijn negenen daalden we deze eerste steile helling af, waarna we met Pieter erbij aan het echte parcours begonnen.
Het eerste stuk ging door een bos. Vooral op de lager gelegen delen was het best link, daar de opgevroren randen van minstens 10 cm hoog veel stuurmanskunst vereisten. We kregen de eerste serieuze klim te verstouwen, waarna we het eerste stuk van de afdaling moesten lopen, daar het te steil was in het mulle zand. 
We kwamen daarna op een fietspad, waarover we zo'n 600 meter moesten fietsen. Hans Boers reed met Jaap Smit voorop. In de duinen is dit een zeer succesvol duo, waarbij verdwalen gegarandeerd is. Hans bespeurde zeker weer een extra binnenbocht, terwijl Thijs Smit zijn broer volgde. Zodoende misten ze wel het slechtste stuk van het traject, met veel opgevroren randen. 
 Bij het fietspad vlak bij Bergen wachtten we op de dolenden, alvorens we met zijn tienen de Nok van Schoorl beklommen. Deze 47 meter hoge klim is een ideale schaatstraining: je hebt kracht nodig om te klimmen, snelheid omdat je in de lichtste versnelling rijdt en souplesse om langs de boomwortels en opgevroren randen te sturen. De zeer steile afdaling liepen we, waarna we nog een behoorlijke klim voor de kiezen kregen. 
Robert van Kralingen kreeg een lekke band. Zonder plakspullen is het wat lastig repareren, maar van een passerende mountainbiker kochten we een binnenband. Daarna reden we naar "de Berenkuil", waar we erwten- en tomatensoep met broodjes gezond bestelden. Drie uur nadat we begonnen waren, kwamen we nogmaals op ons startpunt. 
We reden nogmaals de eerste helft van het mountainbikeparcours. De bovenlaag was duidelijk zachter en dus zwaarder. Met de Nok van Schoorl als finale verlieten we de duinen en reden over het fietspad naar de verhuurder terug. Bij "de Viersprong"namen we een paar Palm om het vochtverlies te compenseren. In deze uitspanning werd door diverse personen het plan gesmeed om de volgende dag te gaan schaatsen op de Oostvaardersplassen. 
Het dagje mountainbiken zat erop. Het is voor herhaling vatbaar. Deze slotzin zal de komende jaren geen opgeld kunnen doen. Ook al hersteld de natuur zich uiteindelijk, een flink deel van het bos is als verloren te beschouwen, dus ook een stuk van het zeer mooie mountainbikeparcours. Het zal helaas heel wat jaren duren, voor dit weer een mooi bos is.

Geen opmerkingen: